Caderno de Lingua e Literatura Galega para as alumnas e alumnos de Bacharelato do IES Breamo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
A xustiza pola man |
|
Aqués que ten fama de honrados na vila,
roubáronme tanta brancura que eu tiña;
botáronme estrume nas galas dun día,
a roupa de cote puñéronma en tiras.
Nin pedra deixaron en donde eu vivira;
sin lar, sin abrigo, morei nas curtiñas;
ó raso cas lebres dormín nas campías;
meus fillos..., ¡meus anxos!..., que tanto eu quería,
¡morreron, morreron ca fame que tiñan!
Quedei deshonrada, mucháronme a vida,
fixéronme un leito de toxos e silvas;
i en tanto, os raposos de sangre maldita,
tranquilos nun leito de rosas dormían.
-Salvádeme, ouh, xueces!- berrei... Tolería!
De min se mofaron, vendeume a xusticia.
-Bon Dios, axudaime- berrei, berrei inda...
Tan alto que estaba, bon Dios non me oíra.
Estonces, cal loba doente ou ferida,
dun salto con rabia pillei a fouciña,
rondei paseniño... ¡Ne as herbas sentían!
I a lúa escondíase, i a fera dormía
cos seus compañeiros en cama mullida.
Mireinos con calma, i as mans estendidas,
dun golpe, ¡dun soio!, deixeinos sin vida.
I ó lado, contenta, senteime das vítimas,
tranquila, esperando pola alba do día.
I estonces..., estonces cumpreuse a xusticia:
eu, neles; i as leises, na man que os ferira.
(Poema 25 de "¡Do íntimo!" en Follas Novas)
Versión de Abe Rábade e Guadi Galego
Versión musicada por Nao
|
|
|
|
"De balde" |
|
Cando me poñan o hábito,
si é que o levo;
cando me metan na caixa,
si é que a teño;
cando o responso me canten,
si hai con que pagarlle ós cregos,
e cando dentro da cova...
¡Que inda me leve San Pedro
se só ó pensalo non río
con unha risa dos deños!
¡Que enterrar, han de enterrarme
anque non lles den diñeiro...!
(Poema 13 de "¡Do íntimo!" en Follas Novas)
|
|
|
|
"Cando era tempo de inverno" |
|
Cando era tempo de inverno,
pensaba en donde estarías;
cando era tempo de sol,
pensaba en donde andarías.
¡Agora... tan soio penso,
meu ben, si me olvidarías!
(Poema 16 de "Vaguedás" en Follas Novas) |
|
|
|
|
|
|
|
|