Situado entre a pedra dos petroglifos e unha mámoa, orientado cara a igrexa parroquial, nun lugar solitario antes da entrada á aldea, antóxasenos como un de tantos exemplos de cristianización de lugares de culto dos que a súa utilización se perde na memoria, pero que eran incómodos para a doutrina cristiá.

Para as mentes populares, cada vez máis ausentes das aldeas, no lugar da Ermida están enterrados os mouros.

O nome da Ermida, nunha paraxe chamada tamén As Múas ou O Couto, é recordo dunha antiga capela, da que se conservan documentos que falan da súa existencia a finais do século XVII.