Tamén se percibe que a liña vertical do "B" está demasiado cerca da liña vertical dereita do "M", non sendo posible que haxa un "S" no medio de ambas. Con estes criterios poderíamos ler:
Podería interpretarse,
sempre con certa provisionalidade, máis ou menos así:
BANDU? LAMBRICAE AEMILIUS REBURRINUS VOTUM SOLVIT, o que viría a dicir, aproximadamente: "
A Bandua de Lambrica Aemilio Reburrino cumpriu o seu voto".
Se a ara de Bandua fala de "
Lámbrica" e a ara de Eiras procede da contorna, non parece difícil pensar que o topónimo poida referirse a "
Ciudá" das Las e de Ourantes, xacemento castrexo máis coñecido como Castro de San Cibrao das Las.
A ara fálanos dun deus prerromano, Bandua, que foi asimilado polos conquistadores romanos. Sabemos que o castro, posiblemente a capital (
A Ciudá) dun extenso territorio entre as comarcas de O Carballiño e Ourense, coincide no seu apoxeo final (séculos I a. C. e III d. C.) coa romanización.
Este apoxeo de
A Ciudá viría favorecido polas riquezas mineiras do contorno, de ouro e tamén de estaño. Do ouro temos un topónimo moi gráfico na parroquia á que pertence a metade Este do castro: Ourantes. Do estaño sabemos que hai vetas na ladeira sur do Santrocado e nas inmediacións da Ermida, en Eiras.
Os novos amos, os romanos, aproveitarán as riquezas da zona e a súa estrutura anterior par impoñerse como dirixentes da economía local. A
Ciudá de Lámbrica estaría conectada por terra cunha
calzada que cruzaba o
monte do Santrocado e que chegaría ata o peirao de
A Barca, na beira do Miño, moi cerca dun
poboado mineiro derrubado para construír a autovía A52, onde había vestixios importantes de laboreo mineiro, destacando os tanques de lavado do mineral.
Dende ese embarcadoiro a navegabilidade do Miño facilitaría a saída de mercadorías, estaño e ouro, cara a desembocadura, onde se conectaría cos círculos comerciais marítimos. A importancia deste territorio xustificaría que fose citado polo xeógrafo Pomponio Mela que nomea á
Cidade de Lámbrica, aínda que, lamentablemente, non nos dá a súa ubicación exacta.
Estrabón, un xeógrafo grego, dinos que o Miño era "
navegable nuns oitocentos estadios". O estadio é unha unidade de medida equivalente a uns 180 metros, e... dende a desembocadura do Miño á Barca hai menos de 144 quilómetros. Polo tanto a navegación fluvial ata a Barca era posible.
Na
ara de Eiras fálasenos do primeiro veciño coñecido de Eiras, e da pertenza do deus Bandua ó territorio da
cidade fortificada de Lam ou
Lámbrica, centro político, administrativo e relixioso dun amplo territorio ó que tamén estaría sometido o propio dedicante.
