O primeiro granado foi plantado por Afrodita, a deusa grega do amor e da beleza, mais, o infernal Hades, ofreceulle o seu froito a Perséfone para seducila con enganos e atraela cara o escuro.

Énchenos o hiperrealismo de Atsushi suwa.

Perséfone, nesa viaxe, viu desaparecer todo aquilo que amaba: as flores, o verdor, as gotas de rocío...

Mais, puido ser rescatada por Deméter, ao menos durante medio ano, por iso, cando Perséfone deixa a Hades por un tempo chega a primavera.

E a primavera anúnciase pola chegada, do profundo, desta perséfone tan agardada. Quedará moito máis de medio ano e, daquela, sempre perdurará a súa primavera aínda que marchen as anduriñas.

Máis Manu Chao

Esta a piques de chegar.
...........
Seguro que está tranquila e ben no seu seo, mais, o tempo non se detén e dun intre ou outro estará aquí.

Agardamos con desexo e ilusión a súa estancia entre nós.

Ven dun mundo interior, do seu, que de momento non é máis ca un soño difuso, aínda que seguro que algo xa non lle resulta alleo, ao menos os sons e a luz, e todo, ao mesmo tempo, resultaralle novo, um trauma polo que tod@s tivemos que pasar.

Lembro os primeiros momentos do noso pequeno, e, agora é tan grande...a piques de aprender a voar... como pasa o tempo!!!.

Se se retrasa a meniña, agardo que non sexa porque xa apreciou como está o planeta.

Ánimo Carmiña ?a mamai- que xa queda menos.

Esta a piques de chegar e xa che dou a benvida por adiantado corazón. Debezo por ver como és.

Fantástico Tomas Rucker

No contexto político, denomínase conservadurismo, ou ser conservador, a aquelas opinións e posicionamentos favorables ao mantenemento das tradicións e ao establecido, adversos aos cambios bruscos ou radicais, xeralmente identifícanse co espectro político da centro-dereita.

Mentres que a acepción de conservacionismo é a tendencia á conservación ou mantenemento de algo.

Este último termo é usado habitualmente en relación a aquelas persoas ou colectivos que traballan e impulsan o mentenemento do medio ambiente no seu estado natural, e, na medida do posible sen intervencionismo das activdiades humana, cousa por outro lado imposible. Tamén atribúese a aquelas pesroas que traballan no mantenemento das especies ameazadas.

Amólame a semellanza de ambos conceptos, pois ao día de hoxe os posicionamentos conservacionistas estanse a converter case en conceptos revolucionarios, tal é a tendencia destructiva do desenvolvemento das sociedades humanas. Mesmo o conservadurismo de antes, que puña todo tipo de obxeccións aos avances técnicos, agora está instalado neles, opoñéndose agresivamente a ser desisntalado desa posición.

A incorporacións dos avances aos sistemas convérteos no establecido, a partir de aí o conservadurismo deféndeos a capa e espada. Mais hai outra novidade, o centro-esquerda aséntase tamén no seu propio conservadurismo que cada vez diferenciase menos daquel do outro lado do espectro político.

E para rizar máis o rizo, o problema é cando ese conservadurismo aséntase no cerne do conservacionismo, entón chégase a un cacao tal no que un xa non entende nada e case é mellor botalo todo pola borda e volver a empezar. Mentres tanto o tempo pasa e os impactos humanos acrecentan a destrución, é dicir, nada cambia e as forzas son cada vez menos.