Unha vez máis tiven que falar e defender diante dun foro o concepto de desenvolvemento e sostibilidade. Cando o fago, explico todas e cantas cousas se poden facer a título individual e colectivo para vivir con sostibilidade, mais, chego a un punto no que non me queda máis remedio que evidenciar a contradición da incompatibilidade deses termos: non é posible compatibilizar un sistema que tende ao crecemento infinito, a costa da natureza e da explotación humana, co mantemento e conservación do medio ambiente e da sociedade humana integral.

O problema é o sistema que da marxe de actuación para que poidamos expresarnos pero non liberarnos dos eu xugo. A fronteira é o reparto da riqueza, iso non se toca. Menos mal que en época de crise a democracia cristiá e a socialdemocracia, á par, sacan fondos de onde non os houber -mellor dito: de onde sempre- para inxectar ao grande capital, non vaia a ser que perda beneficio decaia o crecemento.

Por fin vemos so sistema colapsar, xa non é só teoría de marxistas trasnoitados, é unha realidade de sobras anunciada.

A crise están pagándoa os mesmos que oprimidos, expoliados e alienados sostemos ao capital. Non hai máis que recrearse en O xardiñeiro fiel e ver detrás dunha historia de amor o sufrimento dun continente, merece a pena.

Así que, diante de tal expremedura non estaría mal idear algunha nova fórmula alternativa de organziación social, non sei que tipo de ...cracia, mais de seguro que os desfavorecidos, os temas ambientais e as mulleres serían o motor desa revolución