 Imos comezar preguntándonos por que o Padre Sarmiento, a luz dos Séculos Escuros, o Pai das Letras Galegas escribiu en Madrid en 1746 un libriño titulado Coloquio en 1200 coplas galegas ou dos 24 galegos rústicos?
Esta pregunta ten unha primeira e contudente resposta no que vén sendo o encabezamento que a dito traballo filolóxico realizou o frade bieito. Pero precisan estas razóns maiores puntualizacións que teñen que ver coa personalidade e as investigacións que sobre a lingua galega viña realizando o propio Martín Sarmiento.
Procuraremos primeiro respostas nun coñecemento máis preciso da situación na que vivían as nosas letras e a tradición en pleno século XVIII, para logo adentrarnos no mundo erudito deste ilustrado que se considera un adiantado a súa época e polo mesmo precursor e modelo para autores do XIX, dos do Rexurdimento, ese momento fundacional da Liteartura galega contemporánea e, en gran medida, da literatura que se realiza hoxe. Ese é o motivo de que teñamos que proseguir este traballo de investigación indagando na pegada do Coloquio nos séculos posteriores a Sarmiento, quen morreu en Madrid en 1775 sen ver editada esta obra.
A estrutura do traballo sería:
- A modo de introdución: Cal é o contexto no que se escribe este libro?
-Por que escribe Sarmiento este Coloquio das 1200 coplas?
-Que pegada tivo este libro en autores posteriores? |
O primeiro gran tema das nosas cantigas, que foi e segue a ser tema central na produción de grandes poetas de onte e de hoxe, comezamos por percibir esta temática na tradición oral e veremos como evoluciona