Para poder dar unha resposta apropiada debemos retomar a definición que fai Aristóteles dos ignorantes. Cal era?
Por que un necio é necio e sempre o será, debería ser a segunda cuestión.
As diversas fórmulas para matar que Shakespeare puxo en escena eran? Que era o que se reservaba pra detrás das cortinas?
Importante destacar tamén que existen cursos en EE.UU. para empresarios baseados nas obras do noso autor. Será certo? Fai as túas pescudas.
Que ten de semellante, pois, un empresario con algún dos moitos personaxes creados por Shakespeare?
Houbo un brillante monólogo sobre a conciencia, a que obra de Shakespeare pertencía este fragmento seleccionada?
Curioso tamén o argumento de Pericles e o rei de Tiro. Saberías indicar de que trataba nun breve resumo.
Un personaxe patético resulta ser un personaxe que fai unha apoloxía misóxina. En que consistía semellante discurso, cal era o motivo e que impresión dá aos espectadores semellante escena? Cal é o comentario que fai do mesmo o profesor erudito en Shakespeare (Quico Cadabal)?
Shakespeare descobre que cada un de nós leva un heroe no seu interior, mais tamén un covarde ou un traidor. Esta obra quere ser unha versión orixinal sobre este dramaturgo inglés procurando aqueles momentos cómicos que hai en cada unha das súas traxedias, recreándose naqueles personaxes secundarios con gran transcendencia ética e que nos permiten facer unha lectura moi actual do autor.
Non hai moitos vídeos na rede colgados sobre esta montaxe, os que aparecen están ás veces en castelán.
Un espectáculo creado pola compañía Producións teatrais excéntricas, representación á que imos asistir o próximo xoves no Pazo da Cultura de Pontevedra. Tras da posta en escena haberá un coloquio cos actores ( os coñecidos Mofa e Befa é dicir Evaristo Calvo e Víctor Mosqueira) e o director da mesma Quico Cadabal, un dos ma´si prestixioso da escena galega. Podedes botar unha ollada a crítica que circula pola rede deste magnífico espectáculo, unha especie de ensaio sobre o dramaturgo inglés e sobre a humanidade. A destacar, por exemplo, o seu miniensaio sobre o necio e o ignorante.
O que da guerra levou cavaleiros
e a sa terra foi guardar dinheiros,
non ven al maio.
O que da guerra se foi con maldade
e a sa terra foi comprar herdade,
non ven al maio.
O que da guerra se foi con nemiga,
pero non veo quand'é preitesía,
non ven al maio.
O que tragía o pano de linho,
pero non veo polo San Martinho,
non ven al maio.
O que tragía o pendón en quiço
e non ten de seu padre o viço,
non ven al maio.
O que tragía o pendón sen oito
e a sa gente non dava pan coito,
non ven al maio.
O que tragía o pendón sen sete
e cinta ancha e mui gran topete,
non ven al maio.
O que tragía o pendón sen tenda,
per quant'agora sei de sa fazenda,
non ven al maio.
O que se foi con medo dos martinhos
e a sa terra foi bever-los vinhos,
non ven al maio.
O que, con medo, fugiu da fronteira,
pero tragía pendón sen caldeira,
non ven al maio.
O que ar roubou os mouros malditos
e a sa terra foi roubar cabritos,
non ven al maio.
O que da guerra se foi con espanto
e a sa terra ar foi armar manto,
non ven al maio.
O que da guerra se foi con gran medo
contra sa terra, espargendo vedo,
non ven al maio.
O que tragía pendón de cadarço,
macar non veo eno mes de março,
non ven al maio.
O que da guerra foi per retraúdo,
macar en Burgos fez pintar escudo,
non ven al maio.
Poñemos a continuación un exemplo de cantiga de escarnio (é dicir con dobre sentido:
PERO DA PONTE [B 1642 / V 1176]
María Pérez, a nossa cruzada,
quando veo da terra d?Ultramar,
assí veo de pardón carregada
que se non podía con el emerger;
mais furtan-lho, cada u vai maer,
e do perdón ja non lhi ficou nada.
E o perdón é cousa mui preçada
e que se devía muit?a guardar;
mais ela non ha maeta ferrada
en que o guarde, nen a pod?haver,
ca, pois o cadead?én foi perder,
sempr?a maeta andou descadeada.
Tal maeta como será guardada,
pois rapazes albergan no logar,
que non haja seer mui trastornada?
Ca, o logar u eles han poder,
non ha pardón que s?i possa asconder,
assí saben trastornar a pousada!
E outra cousa vos quero dizer:
atal pardón ben se dev?a perder,
ca muito foi cousa mal gaanhada.
PERO DA PONTE
María Pérez, a nosa cruzada,
cando regresou de Ultramar,
veu tan cargada de indulxencias
que non podía flotar, pero lle roubaron
en todos os sitios onde estivo
e do perdón non lle quedou nada.
E o perdón é cousa moi apreciada.
que debe gardarse moi ben;
pero ela non ten cofre con pechadura
para gardalo, nin o pode ter,
xa que, como o candado perdeu,
sempre ten o cofre aberto.
Como pode gardarse ese cofre,
habendo mozos no lugar,
sen que o rexistren a todas horas?
Pois no sitio en que eles teñen poder
non hai perdón que se poida esconder,
así o rexistran todo!
E outra cosa quérovos dicir:
ese perdón debía perderse,
posto que foi cousa moi mal gañada.
As Cantigas de Santa María poden ser narrativas , narran un milagre da virxe como a que colocamos a continuación. Obsérvense as ilustracións que son as orixinais que a coas que o códice foi ilustrado por orde de Afonso X.
CUESTIONARIO:
1: A cantiga presenta un refrán. Cal é o seu contido?
2- Se te fixaches na primeira estrofa aparece o personaxe protagonista desta cantiga. Como se chama? E que " oficio" ten? Que calidades destaca ademais o texto deste personaxe?
3- O protagonista comete un erro. Cal é? Que castigo recibe?
4- Quen e como o salva do seu castigo?
5-Cal é o epílogo desta historia, que remata por facer o noso personaxe?
*No texto úsase a palabra "meiryo"/ meiro:
Assi como Jesu-Cristo
- 13 -
Esta é como Santa Maria guardou o ladron
que non morresse na forca, porque a saudava.
Assi como Jesu-Cristo, estando na cruz, salvou
un ladron, assi sa Madre outro de morte livrou.
E porend' un gran miragre vos direi desta razón,
que feze Santa Maria, dun mui malfeitor ladron
que Elbo por nom' avia; mas sempr' en ssa oraçon
a ela s' acomendava, e aquello lle prestou.
Assi como Jesu-Cristo, estando na cruz, salvou
un ladron, assi sa Madre outro de morte livrou.
Onde ll' avo un día que foi un furto fazer,
e o meiryo da terra ouve-o log' a prender,
e tan toste sen tardada fez-lo na forca põer;
mas a Virgen, de Deus Madre, log' enton del se nenbrou.
Assi como Jesu-Cristo, estando na cruz, salvou
un ladron, assi sa Madre outro de morte livrou.
E u pendurad' estava no forca por ss' afogar,
a Virgen Santa Maria non vos quis enton tardar,
ante chegou muit' aga e foil-ll' as mãos parar
so os pees e alçó-o |assi que non ss' afogou.
Assi como Jesu-Cristo, estando na cruz, salvou
un ladron, assi sa Madre outro de morte livrou.
Assi esteve tres dias o ladron que non morreu;
mais lo meiro passava per y e mentes meteu
com' era viv', e un ome seu logo lle corregeu
o laço per que morresse, mas a Virgen o guardou.
Assi como Jesu-Cristo, estando na cruz, salvou
un ladron, assi sa Madre outro de morte livrou.
U cuidavan que mort' era, o ladron lles diss' assi:
«Quero-vos dizer, amigos ora por que non morri:
guardou-me Santa Maria, e aque-vo-la aqui
que me nas sas mãos sofre que m' o laço non matou.»
Assi como Jesu-Cristo, estando na cruz, salvou
un ladron, assi sa Madre outro de morte livrou.
Quand' est' oyu o meiro, deu aa Virgen loor
Santa Maria, e logo foi decer por seu amor
Elbo, o ladron, da forca, que depois por servidor
dela foi senpr' en sa vida, ca en orden log' entrou.
Assi como Jesu-Cristo, estando na cruz, salvou
un ladron, assi sa Madre outro de morte livrou.
Pola contra as cantigas líricas ou de loor son as que aparecen con intención de gabar á Virxe sen máis e presentan un contido máis lírico e semellante ás cantigas de amor. Véxase este exemplo:
Un espectáculo creado pola compañía Producións teatrais excéntricas, representación á que imos asistir o próximo xoves no Pazo da Cultura de Pontevedra. Tras da posta en escena haberá un coloquio cos actores ( os coñecidos Mofa e Befa é dicir Evaristo Calvo e Víctor Mosqueira) e o director da mesma Quico Cadabal, un dos ma´si prestixioso da escena galega. Podedes