Guau é unha interxección. É internacional. Os anglos din Wow, que basicamente se pronuncia igual. Isto foi o que se me escapou ao enterarme do asunto de Yolanda e os Aduaneiros.

Vouno interpretar en clave de conflito escolar, que estes días é a miña principal preocupación. Os arraianos dixéronlle unha palabra fea a Yoli, e Yoli foi acusalos á profe. A profe díxolles que coma non pediran perdón ía falar co dire, e os arraianos colleron e marcharon para a casa facendo pucheiros.

Nestes casos a miña actuación sempre é a mesma, de manual. A empatía é o antídoto contra a violencia, así que eu falo co agresor (presunto) e dígolle: Non te das de conta que o que fixeches non lle gusta á agredida (presunta)? E el respóndeme: Pero é que o lle que dixen é verdade... E que como llo contradigo eu?

E así estou eu, e vexo que tamén máis xente, intentando que se consideren os sentimentos e necesidades do próximo, e que acepten con responsabilidade as consecuencias dos propios feitos. Educación para a cidadanía, vamos.

Hoxe recibín un correo con isto, e fíxome graza. Xa sei que teño o blogo abandonado, pero, como se pode entender despois de velo vídeo, estou en pleno proceso de doma, que non castración, dos meus novos xabaríns. E cansa, abofé que cansa.