En que lado, dirás ti? Pois no que non é o bo, dende logo...
Isto pretendía ser un resumo do que foi a miña non-vida por eses lares. Bellevue, estado de Washington, profesora visitante nos EE.UU. Tamén podería ser un pasatempo, para que desta aventura saira algo... digamos... tanxible. Tamén podería ser unha chulería.
Por poder, podería ser tantas cousas... E que será agora?
A lingua galega pode ser un tesouro vivo ou pode enferruxar e mesmo ir entrando nunha fase de enterramento. Esta xeira é decisiva. Non hai limbos para as linguas.
E replica GB, patexando,
"Ya, es que no puedo ayudar a mi hijo a hacer los deberes, que no conoce ninguna terminología en español. ¿Qué va a hacer mañana si va a hacer una carrera afuera?"
E anóxase Manolo,
A guerra lingüística que algúns irresponsábeis están intentando provocar non ten ningún fundamento. Non hai ningún galego, por moi nacionalista que sexa, que queira renunciar ao pluralismo lingüístico. O único perigo de defunción que hai aquí é o do galego. Como cantaba o trobeiro medieval: "Os que non aman nen saben d'amor facen perder aos que amor am.."
E chama unha aprendiza a adulto por teléfono,
"Yo si voy a Madrid no me entiendo con un niño si quiero hablarle de biología."
Manolo baixa a cabexa, e case sen forza murmura,
Aí si que se move a política lingüística. Aí si que hai lobbys e máis lobishomes.
E di Gonzalo, es la misma letra con distinta música.
