Onte foi Pascua, que aquí parece ser un día importante, na que se fai unha cea con xeito. Eu funme para Seattle, que a familia coa que vive María díxolle que invitara a quen quixera.

Antes da cea, os nenos buscando pola casa os ovos que os pais agocharan polos recunchos. Os ovos eran coma os de Kinder, con sorpresa dentro, que tiñan cartiños. Non daban atopado o que tiña $50. Dábame non sei que poñerme a buscalo que se non... A cea gustoume moito, tamén hai que dicir que agradezo calquera cousiña quente. Un xamón asado moi rico, con patacas gratinadas ao forno e xudías á prancha de guarnición. Foron moi agradables. Mandáronme dous tuppers cheos de patacas e lacón, así que hoxe ceéi con xeito, invitei á miña caseira, e aínda me queda para mañá: cozo uns cachelos e listo.

Hoxe pola mañá, sobre ás nove e media chamoume á caseira. Antes de marchar para o traballo, escapóuselle o novo can, si, o de arriba, así que me pediu que estivera pendente por se aparecía. Como non teño clase, que estou de Spring break até o xoves, funme no coche intentar atopalo. Ao final el soliño chegou á casa. O can creo que se chama Baily, ou algo así, aínda que o principio a caseira barallou en poñerlle Toby, como lo oyes, aínda que pronunciado /toubi/. Hai cousas internacionais.

By the way, primer artigo escrito en Linux, e sen problemas.