| En que lado, dirás ti? Pois no que non é o bo, dende logo... |
|
Isto pretendía ser un resumo do que foi a miña non-vida por eses lares. Bellevue, estado de Washington, profesora visitante nos EE.UU. Tamén podería ser un pasatempo, para que desta aventura saira algo... digamos... tanxible. Tamén podería ser unha chulería.
Por poder, podería ser tantas cousas... E que será agora? |
|
|
| Eu |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Los ricos también lloran |
|
 Imaxe dun típico piolleixon americaneixon.
Para que vos consoledes, para que vexades que todos somos iguais ou, cando menos, parecidos, para que vexades que en todos os sitios cocen fabas... os ricos, e americanos, tamén teñen piollos.
Levan unhas semanas insistinto no colexio do necesario que é revisar á cabeza dos seus churumbeles. Dinllo aos pais, mándanllen folletos informativos explicándolles como son os bechos e a que dedican o tempo libre, e asesórannos no millor xeito de erradicalos. Pero parece que se resisten.
E que conste en acta que na clase de primerio grao da Señorita P. non amosan a cabeza! |
|
|
|
|
| Ti dirás. |
|
|
|
|
|
