|
|
|
|
|
|
| Queremos Galego - Manifesto: Galego, garantía de futuro |
|
O galego garantía de futuro, ten pasado e presente. É a máis grande obra colectiva do pobo galego. Galiza, o galego, non desaparecerá mentres non deixemos de usalo, mentres nós reivindiquemos a súa normalidade e actuemos no noso día a día para revitalizalo.
O galego ten presente porque malia o decretazo contra o galego, as reformas na administración, a limitación de recursos que permitan usalo na xustiza, na sanidade; malia a continua utilización de toponimia deturpada no transporte e sinalización en estradas, vilas e cidades; malia a súa exclusión da igrexa ou de empresas que reciben abondosas axudas públicas; malia todas as dificuldades e exclusións forzosas que nos limitan para vivirmos nel con absoluta normalidade, usámolo sempre, en todo e para todo, facéndoo por nós útil e vivo.
Mantémolo a pesar de termos un goberno que a través dun decretazo reducíu a súa presenza no ensino ou o prohibiu para as matemáticas, a física, a química e a tecnoloxía. Mantémolo aínda que por acción ou omisión a Xunta néganos a posibilidade elemental de recibirmos, ou mesmo de optarmos polo galego no audiovisual, na dobraxe, no lexendado de filmes e series, nos servizos de atención telefónica, na etiquetaxe, na formación profesional a distancia ou na formación de adultos, na administración electrónica, na xustiza ou na saúde, nos xoguetes e xogos infantís e xuvenís.
Usámolo os 365 días do ano, os sete días da semana e as 24 horas do día, non só o 17 de maio. Insistimos no uso da lingua porque é a nosa, a de todos e todas as galegas, e queremos que viva e vivir nela, porque é a existencia de Galiza e porque existir é a nosa maior necesidade.
Hai unanimidade en que os datos estatísiticos sobre o uso do galego na xente máis nova supoñen un grave problema. Mentres, o goberno da Xunta, que debe a súa propia existencia á lingua galega, só mostra falsa preocupación ou realiza hipócritas declaracións sobre o noso idioma.
O goberno que lexislou contra o galego quere facernos crer que co anuncio dun suposto Plan para elaborar un documento estrutural básico de dinamización da lingua galega no tecido económico, xa está solucionado o problema do descenso do uso do galego e todas as limitacións para a súa normalidade. A lingua galega non precisa propaganda. Precisa accións concretas a favor dela como as xa aprobadas unanimemente hai dez anos, no Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega e sobre as que só tivemos retrocesos. O galego precisa tamén dun goberno que deixe de lado a irresponsabilidade e asuma as funcións que ten encomendadas, apoiando un amplo movemento que neste momento actúa en solitario todos os días.
A Xunta de Galiza ten que defender a lingua non só porque é a súa obriga mais tamén porque é o principal factor de cohesión social e de unidade, e porque ningún pobo pode progresar de costas ao seu idioma.
Hai outros gobernos, como os das institucións locais, que deberían estar máis próximas ás sensibilidades e preocupacións dos cidadáns e cidadás, onde tamén se poden aplicar as medidas contempladas no Plan xeral de normalización da lingua galega, para repor a nosa lingua en todos os espazos que nunca debeu perder e para restaurar o seu uso como lingua propia e oficial. Aínda así, son cada vez máis os que exclúen a lingua galega, nomeadamente dos servizos externalizados ou privatizados.
O futuro do galego, o noso máis importante sinal de identidade colectiva, é unha demanda social, a da nosa existencia colectiva, que os gobernos deben ouvir e atender para actuar. A garantía de futuro do noso país é o galego.
Queremos galego, e activámonos como sociedade para telo e repolo nas rúas, nas escolas, nos parques, nos centros de traballo, nos medios de comunicación, na música, na literatura, na saúde, na xustiza e na administración. Queremos galego e precisamos pasos adiante, non retroceder sobre os acordos, para reverter por fin un proceso de substitución lingüística que nos debilita e nos limita como país.
Por iso hoxe estamos nas prazas e rúas de Galiza, para dicir ben alto: Queremos Galego, Queremos Galiza con futuro! |
|
|
|
|
| Manifesto de apoio á mobilización do 8 de febreiro |
|
Polas fillas dos nosos fillos. Queremos Galego!
Os datos da última enquisa do Instituto Galego de Estatística sobre a situación do galego non nos sorprenden. Reflicten a realidade. A realidade é que cada vez hai menos xente que fala galego. A realidade é que a Xunta de Galiza demostra un total desleixo e desprezo pola lingua. A realidade é que é imposíbel vivirmos en galego con normalidade.
O maior descenso de falantes do galego coincide co lustro máis agresivo e lesivo para a normalización da nosa lingua e cunha situación na que o galego, non só non conta cunha oficialidade real, senón que é a propia Xunta quen ataca a oficialidade formal que acadou.
A lingua precisa xa de compromisos reais materializados en accións concretas . Esta non é a hora de enunciar falsos desexos, supostas declaracións de intencións, nin dubidosas manifestacións de amor, nas que se baseou até agora a política lingüísitica. É urxente actuar tomar medidas normalizadoras e pór todos os medios e remedios para para pararmos esta desfeita .
Moitas persoas educamos as nosas fillas e fillos en galego. Mantemos o galego cada día, entregámosllo ás máis novas e novos porque o defendemos e apreciamos. Facémolo con amor, esforzo e coidado, aínda que nos atopamos con dificultades permanentes, ás que lle temos que engadir o insulto e o desprezo mostrado polo presidente da Xunta na súa busca permanente de culpábeis da súa propia política.
O galego continúa perseguido e proscrito de diferentes ámbitos e usos. Impúxose un decreto para evitar o ensino en galego. Esta política lingüística ten responsábeis e cómplices. Precisase unha mudanza total . Hai que lles dar ferramentas ás xeracións novas. A televisión pública galega non emite debuxos animados de moda en galego. As mozas e mozos non poden escoller xogos, filmes e revistas xuvenís na nosa lingua, a moitos e moitas impídeselles a escolarización en galego
Necesitamos promover a nosa lingua. Lingua propia e común que nos une a todos e todas. Lingua, identidade e futuro de Galiza camiñan da man. Defender o futuro dunha lingua é defender o futuro dun pobo. A nosa lingua sítuanos no mundo e fainos donos e donas do noso porvir, que está en nós, nas nosas fillas e fillos, nas nosas netas e netos. Na transmisión xeracional e na súa reposición social.
Precisamos o galego para ser e existir. Temos esperanza, ilusión, vontade, compromiso para mantelo vivo , para superar prexuízos, para transmitir amor á nosa lingua, para manifestar orgullo, para dicir, polas fillas dos nosos fillos QUEREMOS GALEGO. |
|
|
|
|
| Manifesto do Colexio Oficial de Psicólogos |
|
|
|
|
|
|
| Presentado en Santiago un manifesto contra a marxinación dos medios en galego |
|
Galicia Hoxe
A LINGUA, NA ENCRUCILLADA
Onte foi presentado en Santiago, na Libraría Couceiro, un manifesto en defensa da lingua galega que conta xa con máis de 800 adhesións. O texto, en contra da marxinación do idioma propio de Galicia e que pode asinarse aquí, exprésase nos seguintes termos:
"O incremento da presenza da nosa lingua nos medios de comunicación acadado
pola acción da sociedade galega nas derradeiras décadas do século XX ?que situaría o
seu punto culminante nunha media do 7,5% de espazo na prensa escrita cara ao ano
1975- foi progresivamente recuando, nos últimos anos, ata se situar apenas nun 3%
nese mesmo sector en 1993.
Paradoxalmente, isto aconteceu estando en vigor a Lei de Normalización
Lingüística que segundo o seu preámbulo ?garante a igualdade do galego e do
castelán como linguas oficiais de Galicia e asegura a normalización do galego como
lingua propia do noso pobo.?
Paradoxalmente, isto aconteceu cando o goberno da Xunta de Galiza veu
inxectando aos medios de comunicación substanciosas cantidades de diñeiro público
en teoría destinadas a manter e incrementar neles a presenza da lingua galega.
Paradoxalmente, isto aconteceu cando as novas licencias concedidas aos
medios audiovisuais implicaban unhas cotas de obrigada presenza do galego na
programación, cotas case sempre incumpridas polas empresas baixo a tolerancia do
goberno galego.
E mais non se poden argumentar dificultades lingüísticas á hora de comprender
oralmente ou por escrito o noso idioma: o 86?4% dos habitantes de Galiza saben
falar galego e o 97?1% o entende. A mellora do nivel de expresión da poboación galega
é sensible dende que nas últimas décadas a nosa lingua se incorporou ao sistema
educativo. En particular, as novas promocións de xornalistas galegos que se forman no
país reciben agora a capacitación lingüística necesaria para desenvolveren plenamente
a súa profesión.
Tampouco se pode soster que a actitude da sociedade galega sexa contraria á
normalización do noso idioma nos medios de comunicación. As enquisas amosan que
o 70% da nosa poboación pensa que o que se publica na prensa é ?pouco? ou ?moi
pouco? e ese mesmo 70% lería un xornal en galego.
Este desequilibrio chama a atención dos expertos internacionais que estudan
a presenza do galego nos nosos medios de comunicación. Así a profesora francesa
Caroline Domingues afirma:
?Guiados por imperativos económicos, os medios de comunicación privados
galegos confinan a lingua da comunidade en seccións específicas polo xeral
ligadas á cultura. Fronte á política de normalización lingüística, eles seguiron a ser
extremadamente conservadores. O único código para informar é o castelán. Radios
privadas e prensa escrita en Galiza desempeñan en certa maneira un papel de ?contra-
normalización da lingua da comunidade. Esta utilización minoritaria e testemuñal
dun galego que ten o seu propio espazo, o seu gueto, no interior do xornal ou da grella
de programación, é en primeiro lugar o resultado dun axuste das estratexias destes
medios de comunicación fronte a un contorno histórico, social e político.?
Nos últimos tempos, varios medios de comunicación escritos de Galiza deron
un novo paso nesa estratexia de marxinación e invisibilización do noso idioma:
as declaracións individuais ou colectivas de persoas e entidades que teñen unha
permanente práctica lingüística en galego son traducidas e presentadas ?mesmo entre
aspas para aparentar a literalidade- en castelán como se foran feitas nese idioma.
Chégase a traducir os eslógans e lemas das mobilizacións e os textos das pancartas.
Distorsiónase así gravemente a imaxe pública de persoas e colectivos que teñen entre
os seus sinais de identidade a constancia no emprego e a defensa da lingua galega.
Por todo o devandito, como galegas e galegos, asinamos a nivel individual ou colectivo o presente escrito e esiximos dos medios privados de comunicación de masas en Galiza:
1) A presenza do galego nun 50% da totalidade do espazo escrito e tempo da grella de programación.
2) A reprodución literal das nosas declaracións e intervencións na lingua en que as expresamos.
3) A transcrición literal dos eslógans e textos das pancartas na súa lingua orixinal.
Esta reclamación do mínimo respecto seralles trasladada aos empresarios ou directores dos medios, e se estes continuaren na súa actitude discriminatoria estudaremos facer valer os nosos dereitos ante os tribunais de Xustiza e as instancias internacionais pertinentes.
1 Helena Goyanes Vilar et alii: «A información en galego». Lugo, Editorial Lea, 1994
2 Real Academia Galega: «Usos lingüísticos en Galicia». Vigo, 1995
3 Helena Goyanes Vilar et alii, op. cit.
4 Caroline Domingues:»Identité régionale et médias. L?exemple de la Galice». Paris, L?Harmattan, 2005.
|
|
|
|
|
| Os medios en galego importan - Asina |
|
 Un país é o que fala. Galicia é o Galego. Ninguén pode matar unha lingua. Pero é moi fácil deixala morrer de inanición e abandono. Todos somos responsables de que a nosa lingua reciba a xustiza que merece e as oportunidades que se lle negaron na historia. Que haxa medios en galego importa. Resulta imprescindible para que a nosa lingua viva e medre con futuro. Apoiar ós medios en galego é axudarnos a nós mesmos e o que somos. Resulta cínico e irreal esperar que anos de intervención do mercado a favor do castelán vaian corrixirse sós. Alguén ten que facelo e ten que facelo agora.
Ningunha administración pública deste país pode declararse allea ou ausente cando pechan un tras doutro os xa poucos medios que apostaban pola nosa lingua. Ningunha administración pública pode dicir, sen faltar á verdade, que fixo todo o que podía facer, ou que non hai recursos porque estamos en crise. Demandamos do goberno que poña a vontade política e os recursos que non dubida en poñer para axudar a outros sectores ou medios que non o precisan tanto. Demandamos das administracións públicas que tomen a decisión de axudar aos medios en galego porque é xusto, porque o merecen e porque se lles debe.
Ningún lector ou espectador deste país pode tampouco declararse alleo ou ausente cando pechan un tras outro os medios que se fan na nosa lingua. Os únicos que realmente poden garantir o futuro de calquera medio son os lectores, as audiencias e os anunciantes. Algo falla nun país onde tanta xente se declara amante da súa lingua ou tantas empresas utilizan a galeguidade para posicionarse nos mercados, pero logo non hai nin lectores nin anunciantes para os medios que se fan en galego. A desaparición dos medios no noso idioma non é un problema nin unha responsabilidade da administración, é un problema e unha responsabilidade de todos.
|
|
|
|
|
| Miles de voces defenden os medios en galego |
|
 GALICIA HOXE
MANIFESTO
A páxina web www.osmediosengalegoimportan.com logra revolucionar os internautas en apoio á lingua nas súas primeiras 24 horas
CARMEN QUINTELA . SANTIAGO
Ante o peche da edición impresa do semanario A Nosa Terra e dos portais Vieiros e Chuza, foron 24 os xornalistas e escritores que decidiron promover unha iniciativa para espertar o compromiso das administracións e os cidadáns co noso idioma. Hai dous días publicaban un manifesto, "Os medios en galego importan", que a partir de onte xa se pode asinar a través da súa páxina web (www.osmediosengalegoimportan.com) e ó que se uniron máis de 1000 sinaturas en menos de vinte e catro horas. Con ideas como a de que "os medios resultan imprescindibles para que a nosa lingua viva e medre con futuro" ou que "alguén ten que facelo e facelo agora", miles de persoas en toda Galicia piden "apoio" para non "deixar morrer" unha lingua.
As opinións que o comunicado suscitou no panorama galego foron variadas, aínda que todas teñen como nexo común a loanza do manifesto. Xosé Manuel Lage Tuñas, coordinador da área institucional do PSdeG, incide na necesidade da axuda que as administracións públicas poden proporcionar para "protexer os medios de comunicación en galego". Asegura sentirse "cómodo" co manifesto e comparte "a necesidade de protexer a lingua, a cultura e os vehículos de comunicación en Galicia". Lage fai fincapé e que presentarán no Parlamento "diversas iniciativas nesta dirección, de reforzamento do galego nos medios". Desde o BNG, Carlos Aymerich, comparte esta "favorable" opinión e comprométese a "traballar" para facer "moitas máis accións a nivel parlamentario".
Entre as voces discordantes está a de Román Rodríguez, voceiro de Educación do PP, que asegura que se trata dunha iniciativa "moi loable", pero subliña que a lingua dun medio é un factor que non incide na súa desaparición. "Non debemos esquecer que estamos nunha sociedade de libre mercado na que hai empresas que poden ter máis ou menos éxito", remarca, para engadir que "os galegos seleccionan os medios que queren ler, e isto está moito máis aló do idioma que usan".
Xurxo Salgado, secretario xeral do Sindicato de Xornalistas de Galicia, non comparte as afirmacións dos populares. Sinala que "hai problemas como a mala xestión dunha empresa", pero recorda que iso acontece nos medios galegos "igual que nos escritos en castelán". "A cuestión", subliña, "é que os segundos poden subsistir porque reciben as axudas que non se lles dan ós primeiros". Asegura "non ter problema en asinar o manifesto", iniciativa á que se suman Javier Cea, presidente da Asociación de Medios Escritos en Galego, ou Carlos Callón, presidente da mesa pola Normalización Lingüística. Este último anima a "todas as persoas con sensibilidade pola situación do noso idioma" a adherirse ó escrito.
No ámbito cultural son moitas as voces que secundan o manifesto. Xosé López, secretario do Consello da Cultura Galega, a pesar de "ter a súa opinión" sobre este tipo de escritos, afirma que hai "casos únicos nos que cando menos un manifesto é preciso para intentar chamar a atencion da opinión pública". "Confío en que sirva para ese fin, e polo tanto asinareino", declara. López descríbese como "defensor dos medios en galego", polo que considera esta unha iniciativa "oportuna no que hai unha preocupación importante nos distintos sectores da poboación pola desaparición dos medios en galego". Preocupación que comparte Xose Luís Méndez Ferrín, presidente da Real Academia Galega, que asegura que o peche de calquera xornal "é un mal para a sociedade, e máis aínda se falamos dun medio galego".
SEGUIMENTO
Os blogueiros, a favor da iniciativa
Ás voces que asinaron o manifesto sumouse o apoio dos blogueiros, que a través das súas bitácoras animaron os internautas a visitar a páxina web, como foi o caso de www. aulablog.com ou www. elgallego.wordpress.com. Alfonso Eiré, director de A Nosa Terra e promotor do portal do manifesto asegura non sorprenderse pola aceptación da xente ante o escrito. "Hai unha sensibilidade entre a xente que moitas veces non se mostra", afirma, "pero hai momentos coma este nos que a sociedade demostra a súa preocupación". "Se non pensara que isto puidera pasar non tería esperanzas en recuperar a cabeceira para pronto", declara.
Editorial: Morremos un pouco todos
(vén da portada)
Cada medio en galego é froi to dun pequeno milagre e dunha firme convicción. O Grupo Correo Gallego vive ese milagre e ostenta esa convicción cunha cabeceira pioneira, Galicia Hoxe, a través da cal o país se asoma cada mañá a unha realidade transmitida no seu ADN idiomático. Pero non todos eses prodixios lograron sobrevivir e, por iso, levantar a palabra é imprescindible. É o que fai este manifesto que sae cunha divisa que compartimos: "Galicia é o galego". Tamén nós nos negamos a que a morte lenta por inanición sexa o destino do noso principal sinal de identidade. Tamén nós cremos que a Administración non pode mirar cara a outro lado, men tres sucede esta eutanasia de medios escritos en galego. Eutana sia que moitas veces é activa, como cando se reducen nun 60% as axudas, asemade que se lles outorgan con xenerosidade a outros moitos sectores. Desde estas páxinas sempre apoiamos a aposta plurilingüe deste Goberno e o seu apoio ó inglés. ¿Pero non haberá nese mesmo caixón de onde saen recursos para a lingua de Shakespeare, outros para o idio ma que mellor nos caracteriza? Non podemos calar ante esta mor te lenta de medios irmáns. É o noso deber sinalar onde están as responsabilidades e reclamar trato equitativo e respecto para o idio ma que nos enriquece como pobo.
|
|
|
|
|
| O galego, é de ciencia: "Non ao decreto" |
|
vieiros
OS DOCENTES ERGUEN A VOZ
A asociación Enciga, que agrupa máis de 650 profesores de ciencias, vén de publicar un manifesto contra os plans lingüísticos da Consellaría de Educación.
Redacción Vieiros - 09:58 09/06/2010
Un dos moitos puntos polémicos do novo decreto de linguas que entrará en vigor o vindeiro curso é a separación de materias. En liñas xerais, o documento aprobado polo Goberno prioriza, e incluso impón, o uso do castelán para as aulas de ciencias.
A Asociación dos Ensinantes de Ciencias de Galicia (Enciga) reuniuse esta semana en asemblea para tomar unha postura común fronte ao decreto. O colectivo, que agrupa a máis de 650 docentes, acordou facer público un manifesto no que mostran a súa crítica aberta a un decreto que consideran negativo para a lingua do país: "En vez de promover o uso do galego como sería razoable nunha comunidade cunha lingua propia, promóvense leis que o desprotexen, involucrando nesta tarefa ao profesorado das áreas de Ciencias. Isto é malo para o país, para os centros, para a docencia das ciencias, para o profesorado implicado nestas áreas e, por suposto, malo para o alumnado e para toda a sociedade galega."
Eis o manifesto íntegro:
Comunicado da Asemblea de ENCIGA sobre o decreto de plurilingüismo
A Asociación dos Ensinantes de Ciencias de Galicia (ENCIGA), na Asemblea celebrada o 7-V-2010, aprobou por unanimidade transmitir á Consellería de Educación e aos medios de comunicación a seguinte resolución.
ENCIGA manifesta a súa oposición ao decreto de plurilinguismo presentado pola Consellería de Educación baseándose nos seguintes argumentos:
1- A nosa asociación, con máis de 650 socios, leva vinte e dous anos de funcionamento e trátase da asociación de profesorado máis numerosa de Galicia. Entre as asociacións de profesorado de Ciencias é a máis veterana do Estado español e das máis veteranas de Europa. Ao longo destes anos non tivo coñecemento de que ningún dos seus membros recibise ningunha reclamación nin queixa polo feito de ter empregado o galego na aula. Por iso non comprende o interese da Xunta de Galicia en aprobar un decreto que impón o uso do castelán de xeito obrigatorio en materias de Ciencias como a Física e Química, Matemáticas ou Tecnoloxía, véndose afectados con esta decisión moitos dos socios da nosa Asociación.
2.- Ao longo destes anos, nos case 70 números publicados da nosa revista e próximos a realizar o XXIII congreso da nosa Asociación, a maioría das publicacións e comunicacións foron presentadas en galego, probando que é unha lingua tan natural coma outras para transmitir e divulgar ideas científicas. Ningunha razón científica pode argumentar unha chata ou deficiencia por usar o galego para falar de Ciencia.
3- Unha parte importante das actividades da nosa Asociación están relacionadas co estudo, divulgación e investigación de métodos que acheguen a ciencia á sociedade e ao alumnado das distintas idades, o que, xunto co apartado anterior, amosa que o profesorado de Ciencias ten un interese especial por conseguir a máxima competencia do alumnado galego nas materias das súas áreas e promover o uso común do galego na aula é unha mostra dese achegamento á sociedade galega. O contrario sería continuar a longuísima etapa de imposición do castelán, procurando que o galego estea practicamente fóra do sistema educativo, polo menos de moitas materias de Ciencias, o que vai en contra de todo argumento pedagóxico e lembra os tempos escuros de ?la letra con sangre entra?, máxima antipedagóxica por excelencia que hoxe todos rexeitamos.
4- Diversos informes científicos coñecidos pola Consellería de Educación proban que a competencia xeral do alumnado é menor en galego que en castelán. Dado que necesariamente o obxectivo educativo neste tema é o de acadar unha boa competencia tamén en galego, a Consellería debería tomar decisións para conseguir ese obxectivo. Sorprende que, no seu lugar, apunten ao contrario, ao reducir as materias a impartir en galego e decidir que a maioría das de Ciencias sexan impartidas en castelán contradicindo no caso do galego o que a propia Consellería promove no inglés.
5- O decreto supón unha imposición aos profesores, moitos da nosa Asociación, do uso do castelán. En vez de promover o uso do galego como sería razoable nunha comunidade cunha lingua propia, promóvense leis que o desprotexen, involucrando nesta tarefa ao profesorado das áreas de Ciencias. Isto é malo para o país, para os centros, para a docencia das ciencias, para o profesorado implicado nestas áreas e, por suposto, malo para o alumnado e para toda a sociedade galega.
6- Por todo isto, consideramos razoable e apoiamos a decisión do profesorado que se ten manifestado publicamente no sentido de non aceptar a substitución do galego polo castelán nas súas aulas.
Santiago de Compostela a vinte e sete de maio de 2010
|
|
|
|
|
| Manifesto: Ferrol co deporte, Ferrol co galego |
|
Na pasada Gala do Deporte o Concello de Ferrol presentou o seu manifesto de apoio á presenza e revitalización da lingua galega no ámbito do Deporte, e fíxoo a través de Juan Rodríguez Rey, representante do Grupo de Participación do Deporte, grupo de traballo creado en 2009, no seo do Consello Municipal da Lingua e formado por representantes de varias entidades deportivas ferrolás.
O Concello de Ferrol e o Consello Municipal da Lingua constituído por 21 representantes do conxunto da sociedade ferrolá , priorizaron o mundo do Deporte no ano 2009 e 2010 como un dos sectores centrais no proceso de normalización social do idioma e, xunto con outras accións de formación e axudas, presentóuselle ao Deporte ferrolá e galego este manifesto de apoio ao noso idioma,que é tamén o apoio á nosa riqueza cultural, á pluralidade lingüística, a tolerancia e ao deporte galego.
Hoxe, dirixímonos a todas as entidades e institucións deportivas así como as persoas e empresas que forman parte significativa deste eido, co fin de que presten o seu apoio, individual ou como entidade, ao Manifesto do Deporte Ferrolán premendo esta ligazón
O presente manifesto pretende ser unha declaración de obxectivos para a revitalización da nosa lingua no ámbito do deporte, para a súa promoción, para a recuperación do seu uso nas diferentes actividades deportivas, para a restitución do prestixio social da lingua galega en clave de utilidade, valor da identidade e aposta de futuro.
Declaramos que todos os idiomas sen excepción son útiles, incluído, por suposto, o noso, lingua que posúe moitas e diferentes potencialidades de comunicación. A lingua galega precisa impulsos e investimentos sociais activos para acadar obxectivos de recuperación do seu prestixio social e da súa presenza na vida cotiá e nas diferentes actividades e sectores da súa propia sociedade.
O galego no deporte constitúe un símbolo, un símbolo de identidade cultural que xera equipo e conciencia de grupo, que proxecta o noso xeito de estar no mundo unha riqueza cultural e lingüística únicas.
Vivimos nun tempo en que a recuperación das linguas menos estendidas é recoñecida e impulsada por diferentes organismos, institucións e abondosa lexislación a nivel europeo e mundial. A participación neste proxecto global de defensa das linguas menos estendidas é un reto e unha aposta de utilidade e vida futura para o galego. Esta tendencia é imparable por ser unha reivindicación xusta e unha dinámica moi activa no contexto mundial. Observamos como as linguas menos estendidas están cada vez máis activas en espazos innovadores - por exemplo, Internet- e no deporte desde o galego temos moito que dicir e que facer no mundo, para achegarmos a nosa riqueza e a nosa identidade única ao conxunto de culturas e linguas que conforman a diversidade mundial.
O coñecemento de varias linguas sempre incrementa a capacidade de comunicación co mundo e co galego a comunicación coa comunidade lusófona é algo evidente, aproveitado por miles de galegas e galegos que andan polo planeta. E no de andar polo mundo, o deporte está presente de xeito claro e rotundo.
Todas as linguas son o xeito de expresión dunha comunidade e outórganlle sentido e valor por si mesma. Por iso, a lingua galega fomenta o equilibrio lingüístico, a conservación da memoria, da identidade e da riqueza que os galegos e galegas temos xerado ao longo da nosa historia, o valor que podemos proxectar e que é a clave para o futuro dunha colectividade.
O galego para o deporte é útil porque a lingua somos nós e sen a lingua somos menos e temos menos forzas, folgos e enerxías. E, como sabedes, para o deporte necesitamos sempre poñer o mellor que temos para competir e participar.
A lingua galega co deporte galego!
O deporte galego coa lingua galega!
Ferrol, xaneiro 2010
Grazas de antemán pola vosa colaboración e apoio.
Manuel Santiago Pérez
Concelleiro de Participación Cidadá e Deporte
________________________________
Concello de Ferrol
Normalización Lingüística
Praza de Armas s/n
15402 Ferrol
981944014
http://www.ferrolconlingua.com |
|
|
|
|
| O idioma como o lobo, imposíbel de prender |
|
ACTOS PARA O DÍA DAS LETRAS
As organizacións FPG, Adiante, Colectivo Nacionalista de Marín, a CUT e Redes Escarlata cualifican a política lingüística da Xunta como o ?maior atentado cometido contra Galiza?.
Redacción Vieiros - 13:55 04/05/2010
?Só arelamos ver o noso idioma ceibo e forte, coma o lobo do que nos falou o poeta do Courel, e advertimos aos donos da cadea, cun xesto admonitorio e republicano, que non é posible prender o Lobo?. Así remata o manifesto que co gallo do Día das Letras elaboraron as organizacións políticas, sociais e culturais Frente Popular Galega (FPG), Adiante (Mocidade Revolucionaria Galega), Colectivo Nacionalista de Marín, a Central Unitaria de Traballadores (CUT) e Redes Escarlata.
A maiores organizan diferentes actos para celebrar o 17 de maio, en Marín (O Morrazo) e en Pontevedra. No caso de Marín, o vindeiro mércores 5 de maio a biblioteca municipal acollerá un coloquio sobre a situación do idioma e da literatura. Participarán os escritores Anxo Angueira e Ana Outón. Xa en Pontevedra, o acto terá lugar o próximo mércores 12 de maio, na Galería Sagadelos. Falarán sobre o idioma e a xustiza Anxos Sobriño e Xoán Xosé Barreiro, normalizadora e maxistrado respectivamente da Audiencia Provincial.
Reproducimos aquí o seu manifesto para o Día das Letras Galegas
Consideramos o idioma galego coma a cerna da Nación; coma o máis importante e claro signo que nos identifica e nos fai singulares no mundo. Consideramos que o noso idioma alcanzou un estadio de desenvolvemento total e, consecuentemente, outorgámoslle todas as capacidades necesarias para desenvolver plenamente as nosas vidas en calquera espazo do noso tempo. Temos a certeza de que o mellor futuro posible para a nosa terra virá da man da plena normalización do idioma e da súa asunción libre e consciente polo Pobo Galego. Ou é así, ou calquera porvir só constituirá unha nova escena da farsa continuísta que outros deseñaron para nós.
Vemos con fonda preocupación como o Goberno autonómico de Galicia actúa de feito contra o ordenamento lexislativo galego ?artigos 12 e 13 da Lei de normalización lingüística- , estatal ?artigo 5 da Constitución Española- e europeo ?artigo 8 da Carta Europea de Linguas Rexionais ou Minoritarias-. A pesar de que non concibimos todo ese aparato legal máis ca coma un instrumento de negación dos dereitos nacionais de Galicia e das súas clases traballadoras, o Estado español (o autoproclamado Estado de Dereito) vén aplicando contra a nosa lingua, por primeira vez na historia da Autonomía, unha serie de medidas redutoras que, inspiradas lonxe do territorio e dos intereses de Galicia, teñen como primeira meta a consecución da perda da hexemonía social da lingua galega. Unha vez que isto se teña conseguido, a exclusión do idioma da vida pública aplicarase de xeito moito máis doado, baseándose en criterios de número de falantes e fundamentándose na indiscutible democracia capitalista. Co idioma reducido a unha cuestión folclórica, a Nación desaparecería e a longa asimilación teríase completado. O ?negocio? español, do que continuaríamos sendo unha sucursal dispensadora de man de obra en calquera lugar e a calquera prezo, tería vencido e calquera resto da nosa Patria teríase diluído no mare tenebrosum da prisión española.
Consideramos, pois, as medidas aplicadas polo PP, dignos herdeiros do franquismo, coma o maior atentado cometido contra Galicia dende que España nos devolveu certa autonomía política. Porque atacan a cerna mesma da nosa sociedade, o único absolutamente indispensable para que Galicia siga a ser Galicia. Consideramos que as medidas que pretende aplicar o Goberno autonómico, da man dun home de papel seducido polo poder e encirrado por unha minoría ultradereitista e furibundamente antigalega, procuran o exterminio da lingua galega e sentímonos directamente atacados.
Somos, coma Novoneyra, patriotas do idioma, e o límite a nosa Patria fíxao o idioma galego. Somos traballadoras e traballadores que temos o idioma por sinal orgulloso e inequívoco de pertenza á nosa clase social, e que desexamos para os nosos fillos e fillas unha vida feliz na que non teñan a necesidade de mudar de lingua para veren todas as necesidades satisfeitas. Esixímoslle pois ao Goberno galego que cumpra con Galicia e que dedique todos os esforzos e apoios precisos para que, mediante políticas lingüísticas de base verdadeiramente normalizadoras, de preservación e extensión de usos, e lonxe da coroa da subalternidade, o idioma galego poida ser normal na terra na que naceu e, en definitiva, para loitar contra o proceso de substitución lingüística que sufrimos. Esixímoslle, da mesma maneira, que interveña de maneira efectiva sobre as razóns sociais que obrigan as nais e os pais galegos a mudar a lingua na que se dirixen aos seus descendentes, rompendo así a transmisión xeracional do idioma, pola consecución do natural desexo de lles proporcionar unha vida máis cómoda. Porque o abandono da lingua non garante unha vida mellor.
Só arelamos ver o noso idioma ceibo e forte, coma o lobo do que nos falou o poeta do Courel, e advertimos aos donos da cadea, cun xesto admonitorio e republicano, que non é posible prender o Lobo. |
|
|
|
|
| Profesores de lingua galega en Cataluña rexeitan o anteproxecto de decreto |
|
Os docentes, que forman parte do Proxecto Galauda, insisten en que a reforma é un grave paso atrás para o idioma propio.
Redacción Vieiros - 10:21 22/03/2010
O profesorado que imparte clases de lingua e cultura galegas nos centros de Secundaria de Cataluña fannos chegar un manifesto contra o anteproxecto de decreto que propón a Consellaría de Educación. Os mestres, que forman parte do Proxecto Galauda, erguen a voz contra o paso atrás na normalización do idioma propio.
O Proxecto Galauda comezou a súa andaina en 1998 cando o profesor Luís Vázquez principia a dar clases de galego no instituto Parets del Vallès. Na actualidade hai seis centros públicos en Cataluña onde os estudantes poden asistir a aulas que versan sobre a nosa lingua e cultura.
MANIFESTO ÍNTEGRO :
O equipo do Proxecto Galauda ?Ensino do galego na Secundaria de Cataluña e ensino do catalán na Secundaria de Galicia? quere expresar o seu profundo malestar ante o Borrador do Proxecto de Decreto para o plurilingüismo no ensino non universitario de Galicia.
Despois de 11 anos de docencia de galego a adolescentes cataláns, de comprobar como os escolares cataláns valoran a lingua galega como parte do seu capital lingüístico, e como o coñecemento doutra lingua do Estado español (o galego) se converteu para eles nun activo de cohesión entre Galicia e Cataluña,
Manifestamos que:
1. Unha parte substancial da identidade galega e da súa cultura baséanse na lingua de seu, o galego. Preservala é irrenunciable, e a escola é un dos lugares fundamentais para acadar este fin.
2. En Galicia nunca houbo unha imposición da lingua galega, nin a hai agora. Argumentar o contrario é falso e demagóxico.
3. A lingua minorizada actualmente en Galicia ?na maioría dos sectores sociais? é a lingua galega, e este decreto vén afondar na discriminación do uso do galego. Os argumentos cos que se nos quere convencer de que o castelán está en perigo son unha falacia destinada a confundir a poboación.
4. O Consello de Europa, nun informe do 2008, confirmou que en Galicia non se cumpren os dereitos mínimos do idioma galego e, segundo os estudos publicados pola Real Academia Galega, nos últimos dez anos reduciuse á metade o número de persoas que falan habitualmente galego.
5. O galego non pode ser relegado a lingua de segunda no ensino. A lingua galega non só é útil para facer literatura, oral ou escrita, senón tamén para o estudo das ciencias e das humanidades en xeral. Calquera materia do ensino universitario e non universitario debería ter o galego como lingua vehicular e da súa didáctica.
6. Lexislar para reducir o emprego da lingua galega no ensino non universitario é empecer o seu futuro como idioma vivo oficial de Galicia, espoliar o patrimonio do pobo galego e un ataque a unha cultura milenaria.
7. A promoción do galego na escola non supón romper a convivencia social dos cidadáns de Galicia. Así mesmo, o estudo do inglés ou doutra lingua estranxeira nunca pode supor unha diminución do idioma galego na escola primaria e secundaria.
Finalmente, manifestamos que defender o galego mediante declaracións de apoio ou manifestos de adhesión por parte de institucións, de partidos políticos ou de entidades públicas ou privadas, non significa politizalo: significa exercer a imprescindible liberdade de expresión, unha mostra de lealdade aos nosos devanceiros e un compromiso cos dereitos das xeracións vindeiras. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
