Marco era un pintor que non lograba vender os seus cadros. A xente prefería cámaras de fotos, antes que un retrato non moi exacto.
Marco perfeccionabla e perfeccionaba a súa técnica, pero as tendas de cámaras de fotos vendían máis ca el. Por máis que melloraga, ninguén se interesaba polos seus cadros.
Un día de choiva, Marco ía correndo pola rúa cando un dos seus cadros caeu. Recolléuno e observóuno. Era diferente dos demáis. A auga distorsionaba a imaxe.
Entón, pensou: "A realidade non o é todo. Podo debuxar cousas que unha cámara non pode captar".
Empezou a debuxar debuxos abstractos e a xente ían interesándose polos sus cadros. Non deixaban de mercalos!
Marco acertara. A realidade non o é todo. Así, a tenda de Marco fíxose famosa en toda a cidade.
