Cerrar podrá mis ojos la postrera
sombra que me llevare el blanco día,
y podrá desatar esta alma mía
hora a su afán ansioso lisonjera:
mas no, de esotra parte, en la ribera,
dejará la memoria, en donde ardía:
nadar sabe mi llama la agua fría,
y perder el respeto a ley severa.
Alma a quien todo un dios prisión ha sido,
venas que humor a tanto fuego han dado,
medulas que han gloriosamente ardido,
su cuerpo dejará, no su cuidado;
serán ceniza, mas tendrá sentido;
polvo serán, mas polvo enamorado".
En Vieros da escola http://vello.vieiros.com/vieirosdaescola/index_10.html nos comentan: "Samaín, palabra gaélica, non significa máis que fin do verán, principio do inverno. Na antiga cultura céltica o tempo de Samaín, especialmente a noite do 31 de outubro ao 1 de novembro, era o período máis importante do ano. Eran datas claves para se reunir nos camposantos, comer o ritual e comunal porco de samaín e concelebrar as farradas festeiras dos guerreiros. Era a noite máis perigosa do ano: as portas do outromundo abríanse nesas horas e as ánimas eran quen de vir visitar este mundo e aos seus moradores: tantas veces para render contas inacabadas.
Os antigos habitantes de Galicia para afastar dos seus castros as perigosas ánimas defuntas e errantes adoitaban poñer no alto das muradas, ou encastradas nas paredes, as caveiras iluminadas dos inimigos mortos en campaña. De aquí, dos ritos e crenzas célticas ao redor da caveira, vén a tradición europea de facer caliveras na cortiza dos melóns, ou cabazos, ou calabazotes."
No seguinte enderezo http://www.culturagalega.org/noticia.php?id=13341 podedes atopar información moi interesante sobre: Os Lugares da Morte; Os días de defuntos; os preparativos; os velorios; as cabazas do Samaín; ademais, hai un reportaxe sobre as diferentes manifestacións da cultura de ultratumba.
Queremos celebrar un día tan importante para nós cun Recital Poético, para elo contamos coa colaboración dun gran rapsoda, Francisco Gomis, que nos deleitará con poemas de diversos autores: Benedetti, Machado, García Lorca, Rosalía de Castro,...
Herta Müller ,unha escritora moi pouco coñecida en España, é a gañadora do Premio Nobel de Literatura 2009. O premio está dotado con 10 millóns de coronas suecas (980.000 euros) que se entregarán o 10 de decembro, aniversario da morte do seu fundador, Alfred Nobel.
Para a Academia Sueca, Herta Müller "coa concentración da poesía e a franqueza da prosa, describe a paisaxe dos desposeídos".
Entrevistada pola axencia Dpa a víspera do anuncio sobre a posibilidade de ser a gañadora, comentou, "¿Que diría eu sobre o Premio Nobel? Que me alegro, está claro. Naturalmente que estaría tamén feliz. Pero non son unha estrela e non me gusta que me obliguen a estar no tapete. Sigo facendo meu traballo coma sempre, sen estridencias".
A escritora, que vive en Berlín desde 1987, naceu en Nytzkydorf (Rumanía) en 1953 nunha familia da minoría alemana nese país.
Así que , xa sabedes un pouquiño sobre esta escritora! Se queredes profundizar máis podedes visitar este enderezo na rede.Herta Müller
Esta semana dedicamos o noso querido "recuncho" a Ana María Fernández , escritora que reside na Coruña dende 1967. Escollimos uns versos da súa obra Ondas de verde e azul, de 1994. Neste conxunto de 36 composicións poéticas son constantes as evocacións da natureza e do mundo rural. O mar, as bolboretas, a lúa, os ríos aparecen tratados de xeito idílico, como cumio de todas as perfeccións.
Veña, un poema sobre o outono:
Ven onda nós o outono
dacabalo do aire;
nos camiños da fraga
os ourizos xa abren.
Síntoo chegar contento
da eterna viaxe
enredando entre as follas,
estreando friaxe.
De novo estamos aquí, con máis e máis lecturas: literarias, lecturas poéticas, dramátizadas, en compañía, en silencio, en voz alta; lecturas de imaxe, e de todos tipossssssssss!
LecturaS con "S" maiúscula!!!. Celebramos o mes da biblioteca escolar, Octubro, en compañía de Miguelanxo Prado . Este é o novo cartel para as bibliotecas.
Animádevos e lede!