|
|
|
|
Se eu fose autora |
|
Se eu fose autora
Teatro: ?non hai, nin houbo xamais un medio de propaganda tan eficiente para chegar ao corazón do pobo.? Antón Vilar Ponte.
Se eu fose autora escribiría unha peza para conmemorar a memorábel data do 25 de abril.
Érguese o pano, vemos unha rúa da vila de Grândola, chea de homes e mulleres traballadores do campo, da minaría? unha rúa ateigada e no centro unha reunión que aos poucos vai medrando, un home se dirixe aos que o rodean, fala da forza do traballo, da plusvalía, de que uns poucos se enriquecen co traballo de todos, mais que unidos poderán combater o capital.
Na escena seguinte a mesma rúa está tomada polas traballadoras e os traballadores, van atrás dunha enorme faixa. Do lado dereito do escenario sae a PIDE cargando contra os manifestantes, baten violentamente contra as persoas e fan retroceder a manifestación, deixando mulleres e homes feridos ao seu paso.
A terceira escena é un cuarto no que un grupo de persoas senta ao redor dunha mesa. Falan acaloradamente, unha delas deseña sobre un grande papel. Entra unha muller cunha máquina de escribir na man, rodéana e agardan a que remate de teclear o que o home que deseñaba lle dita. En canto remata, outro home sae á carreira co papel na man.
A obra está finalizando. Escuridade total no escenario e no palco de butacas, despois dun silencio excesivamente prolongado, comeza soar a canción que José Afonso escribiu despois de coñecer a Sociedade Musical Fraternidade Operária Grandolense, o Grândola, vila morena. Na segunda estrofa unha luz cenital comeza acenderse gradualmente, baixo o seu foco veremos o escenario estrado de caraveis vermellos.
Só con estas escenas representaría a loita de todo un pobo contra a ditadura, deixando unha mensaxe de esperanza en todos os presentes, agardando que saísen do teatro sentindo medrar dentro de si o desexo de se opoñer a unha realidade que os oprime e os nega, procurando que ao lembrar a peza sinalen a importancia de tomar conciencia e unirse para loitar. A luz da memoria dos acontecementos históricos como facho que nos guía no camiño do futuro.
Despois, nunha recensión literaria da obra, alguén sinalará a intención de intervención social que a peza ten, lembrando que así sucedía co teatro na época das Irmandades da Fala, tal vez desprece o intento cualificando a obra de ancorada en tácticas de séculos pasados e lle reste calquera valor artístico por pretender ir máis alá dun texto que busca o entretemento e o puro goce estético.
Outro escritor responderá argumentando que a tal recensión procuraba desacreditar a obra, deixando de lado a importancia da mensaxe nela trasladada. Afirmará que o teatro ten unha capacidade pedagóxica superior á doutras artes, que é función da autora, do autor espertar as conciencias, mover á reflexión.
Cando a obra remata, a vida é o drama que interpretamos. Nese drama, os que exercen a autoridade porque están hoxe no goberno realizan os movementos necesarios para que o teatro non se lle vaia das mans, para que sexa un lugar de divertimento que non nos faga pensar. Prohibición da celebración do día internacional do teatro, cese da Directora do CDG, nomeamento doutro Director ? movementos de xadrez destinados a derrubar as pezas do contrario até ter o control absoluto do taboleiro.
Hoxe é 25 de abril.
Cando sobe o pano, para o saúdo final, o patio de butacas énchese de luz. As actrices e os actores saen, collen un caravel e baixan do escenario, un a un entréganllo ás mulleres e aos homes do público. Unha marea de flores vermellas sae cara ás rúas.
25 de abril de 2012.
Artigo publicado en Terra e tempo
|
|
|
|
Galego, todo o que buscas. |
|
Hai uns días presentábase aos medios de comunicación o Correlingua 2012. O acto ten como obxectivo presentar a edición deste ano e dar os premios aos gañadores e finalistas dos certames do Correlingua. Así que alí estaba o alumnado do CPI Pontecesures (4º da ESO) gañador do certame de Manifesto, e os finalistas, o CPI Ponte Carreira de Frades, en Banda Deseñada os finalistas foron o CEE O Pino de Ourense e os gañadores o alumnado de infantil do CEIP A Laxe de Marín e, finalmente, os gañadores do certame de Vídeo o IES Mosteirón de Sada.
Este venres día 20, nas Xornadas de Lingua e literatura, falaremos novamente desta actividade escolar que dá voz á mocidade para que manifeste o seu desexo de vivir en galego.
Os meus parabéns a todo o alumnado premiado polo seu traballo e tamén ao seu profesorado por incentivar a súa participación nesta actividade.
Destaquei na presentación a capacidade das mozas e os mozos para poñer o foco nos temas que máis nos preocupan, e xustamente este ano os medios de comunicación estiveron no centro do discurso. Deixo aquí o manifesto dos Muxes radiactivos de Pontecesures, un manifesto orixinal, de calidade literaria e que sinala os puntos débiles e fortes do noso idioma centrándose na súa presenza nos medios de comunicación.
Moitas grazas!!
Manifesto do Correlingua 2012
Buscamos, buscamos, buscamos cousas que nos traian a felicidade: coches, pisos, prazas de garaxe, negocios... enchen os anuncios por palabras dos xornais.
Pero nós buscamos persoas que estean orgullosas do idioma da súa terra, que non teñan medo a falalo. Buscamos que as fronteiras de Galiza as poña o galego. Preferimos unha persoa do Bierzo que fale o idioma a unha de aquí que non o fale. Non se é máis galego por vivir na Coruña se logo se fala o idioma de Castela. Deixade de presumir de algo que nin vós respectades. Todos vós, os que subides fotos reivindicativas ao tuenti, nin vos decatastes cando pechou Galicia Hoxe. Ser galego non é ler La Voz de Galicia nin ver a TVG. Ser galego significa que buscaches e atopaches a túa identidade. Galiza non é representada por unha catedral, unha muralla ou torre. A Galiza represéntaa un idioma co que escribiron ensaios, poemas, artigos e ata incluso anuncios por palabras. Desexamos abrir un día o xornal e atopar anuncios coma estes:
SERVIZOS
A mellor vidente de tarot de Galiza.Máis de doce séculos de experiencia. Especialista en: fonética, morfoloxía e léxico. Visítanos en R/ Percebe, nº 24.
COMPARTO PISO
Búscase univeritari@ que se queira aloxar nun piso de galego-falantes. Aviso: somos de moitas partes de Galiza e falamos diariamente galego.
FINANZAS
Arréndase idioma. Prezo razoable e negociable, usable en todas as formas e ámbitos. Con garantía ilimitada.
Precisas un idioma? Nós temos o que buscas. Está en boas condicións, sinxelo de adquirir e comprender en toda a nación. Resposta en 24 horas.
OCIO
Divírtete co galego provocador do manifesto ?Máis Alá?. Mergúllate nun mar de gozo.
SEGUNDA MAN
Véndese equipo de música Vacaloura, perfecto para escoitar Heredeiros da Crus, moi ben coidado. Prezo razoable dependendo do galego que saibas falar.
DETECTIVES
Perdinme. Búscame. Chámome galego. Encóntrame, fálame e gózame.
POLO TANTO,
Entra en Jujel, vaite a PISOS VENDA, merca Galiza.
Vaite a PISOS ALUGUER, aluga Galiza.
Vaite a NEGOCIOS, negocia Galiza.
Vaite a MOTOR, compra un Galicoche.
Vaite a OCIO, goza Galiza.
Vaite a NÁUTICA, padexa Galiza.
Vaite a Galiza, adora galego
Adórate, adóranos.
Se feliz: GALEGO, TODO O QUE BUSCAS
OS MUXES RADIOACTIVOS
|
|
|
|
"Manifesto" de Nicanor Parra |
|
A centros de quilómetros unha librería é tamén obxecto de visita. Estudar o escaparate e as súas novidades para logo entrar e ir a modo por cada un dos andeis mirando e tocando, separando e lendo todos e cada un dos libros que nos asaltan desde os lombos e as portadas que os ofrecen coma obxectos preciosos.
Collo na man un libro curiosamente editado, diferente e fermoso, mais a lectura dos seus poemas déixame indiferente, cáeme das mans.
Subimos un piso e outro piso. A poesía está no terceiro andar, xusto ao final, no recanto oposto ao tiro de escaleira. E alí estaban agardando algúns libros que eu quería ler, hai xa tempo.
Saes da librería como se non foses unha viaxeira e abres urxente o libro para comezar ler. Xa non reparas nas rúas nin na arquitectura da capital sen mar e camiñas cara ao Paseo guiada polos versos de Nicanor Parra, pasando voraz as páxinas de Chistes parra desorientar a la policía poesía. Sentada nun banco vello e deforme, ignorando intencionadamente a estatua do militar e político, dedícaste á lectura deste libro que acabas de comprar como se a túa viaxe tivese este único obxectivo. E entón, les este poema:
MANIFESTO
Señoras e señores
Esta é a nosa última palabra.
-A nosa primeira e última palabra-
Os poetas baixaron do Olimpo.
Para os nosos maiores
A poesía foi un obxecto de luxo
Pero para nós
É un artigo de primeira necesidade:
Non podemos vivir sen poesía.
...
Contra a poesía das nubes
Nós opomos
A poesía da terra firme
-Cabeza fría, corazón quente
Somos terrafirmistas decididos-
Contra a poesía de café
A poesía da natureza
Contra a poesía de salón
A poesía da praza pública
A poesía de protesta social.
Os poetas baixaron do Olimpo.
Nicanor Parra, Obra gruesa, 1969
|
|
|
|
As escollas electivas |
|
O amigo Xosé Manuel Millán nomeoume na súa proposta para As Escollas electivas. Moitas grazas Millán.
Eu pola miña parte cumprín o encargo que isto significa e realicei a miña propia proposta, achegando novos nomes, despois de revisar os xa citados, procurando agrandar o máis posíbel a relación de autoras e autores que formen parte desta páxina.
As escollas electivas é unha iniciativa de Suso Díaz e Maripaz Paz que se puxo en marcha o día en que se cumprían 100 anos do nacemento de Celso Emilio Ferreiro. Segundo eles mesmos sinalan na primeira anotación do caderno:
"(As escollas electivas) nace (...) coa idea de xunguir aos poetas contemporáneos de Galicia.
As escollas electivas é unha inciativa privada, inspirada noutros proxectos similares (que puxo en marcha o arxentino Alejandro Méndez), e que teñen como único fin amosar a poesía dos autores vivos galegos.
A Suso Díaz e Maripaz Paz, como contribuintes a este proxecto, móvenos o interese que temos pola poesía, e cremos que este é un bo medio para defundir a poética que se está a escribir no país, coa idea de que sexa divulgada e coñecidos os seus autores. É a nosa humilde aportación en prol da lingua, que é o horizonte que nos move, e o vieiro que non queremos perder como seña da identidade do noso pobo."
«Mais o lume que alampea / xamais o veredes morto».
Grazas por esta iniciativa.
|
|
|
|
Recensión de Acuática alma no Faro das letras |
|
Recensión de Armando Requeixo, publicada no Faro das letras do 5 de abril.
Poética aloia.
Alén Atenea.
Novo Violante demanda caracteres mil de Acuática
alma.
Aprendiz de Lope, burla burlando, enfía o texto: verso palmípede, escrita de himantalia elongata, río de verbas que todo o pode, revolta contra a escravitude (xenérica), sacrificio do cisne lacrimóxeno, xeración da escama translúcida, denuncia do terror cristalizado da muller violentada,mar para Antígona desobediente, Ofelia vitimada e vingadora, corazón desértico entre doentes friaxes, tempo espido que o vento leva, tardes na contemplación da soleira, praga das maledicencias e traizóns, procura do equilibrio no mesmo centro da ingravidez, brisa entre a area brillante e cegadora, señardade do fermento das horas luminosas,morotes maduros e cansazo eterno, absurdo da morte inapelable e balsámicas palabras, dor tanxíbel que abrasa, solidariedade palestina, lembranzas dos devanceiros e represaliados, eco de luz e corpo líquido,máis alá de Nausícaa, alén Atenea,de Adartia filla no delirio Aloia.
Contade se van,que a cousa está feita.
|
|
|
|
|
|