A Plataforma Queremos Galego convócanos este domingo 27 en Compostela pola lingua que nos une, para esixir a derrogación do Decreto de Plurilingüismo, denunciar a política lingüística da Xunta e rexeitar o borrador da LOMCE presentado polo ministro Wert.

Desde o primeiro día houbo unha forte oposición a un proxecto de Decreto que evidenciaba a súa intención de reducir a presenza da nosa lingua no ensino. Era a segunda medida de grande calado adoptada polo goberno de Feijoo despois de eliminar o requisito de demostrar a competencia no noso idioma no acceso á función pública e era a constatación final de cal era o seu proxecto para o noso idioma: a redución e a exclusión. Entre os dous feitos, realizaron unha consulta ás familias inzada de polémica. Unha consulta absolutamente tendenciosa, á que non se podía responder, por exemplo, que queriamos para os nosos fillos e fillas unha educación 100% en galego, pois soamente se preguntaba sobre as materias troncais, a metade das materias. As matemáticas dicían que calquera que fose a resposta a nosa lingua sempre sairía prexudicada. E así foi.

Logo viu o Decreto. A norma elaborada pola Xunta recorría a varias argucias para reducir o uso do galego, unha delas consultar os pais e nais, mediante unha enquisa tramposa de carácter vinculante para obter uns resultados que conducisen cara á imposición do español como lingua vehicular. Contra este apartado foi reticente o Consello Consultivo, que citou a xurisprudencia existente, ante o que a Consellaría reduciu a consulta a infantil no texto final do Decreto. O resultado foi que o galego case desapareceu das aulas de EI. Así o denunciou a Mesa pola Normalización, en outubro de 2012 soamente o 3% dos centros das cidades impartían ensino en galego, unha porcentaxe moi afastada da que representa a demanda de galego nos contextos urbanos.

Para completar o proceso fixeran desaparecer as liñas de ensino en galego na Educación Infantil. No seu día puxérase en marcha, en centros con dúas liñas, unha liña en galego que as nais e os pais solicitaban voluntariamente. Esa liña de galego tivo unha importante demanda. A modo de exemplo poderiamos citar o caso de cidades en que o alumnado se desprazaba de zona para poder cursar a Educación Infantil en galego, ou vilas en que a demanda superaba a oferta, e mesmo pais e nais castelán falantes pedían matricular os seus fillos na liña en galego. Mais a Consellaría afogou economicamente esta iniciativa, primeiro, para suprimila despois.

Xustamente a consulta vinculante, como outra das argucias, permitir que o alumnado non usase a nosa lingua nas materias de obrigada impartición en galego, foron as que o TSXG declarou ilegais.
Introducir o ensino en inglés foi a terceira argucia. En virtude desta imposición produciuse un feito inédito: a prohibición expresa de impartir matemáticas, física e química e tecnoloxía na nosa lingua. Non podemos esquecer que historicamente viñamos demandando que matemáticas se impartise en galego, non só para incrementar a presenza da nosa lingua nas aulas, nomeando expresamente unha materia máis a ser impartida en galego, senón tamén para incrementar o prestixio da lingua, converténdoa en lingua da ciencia. Esta demanda foi recollida no Plan Xeral de Normalización (lembremos, aprobado por unanimidade no Parlamento galego en 2004) e de aí pasou a ser recollida no articulado do Decreto 124 do ano 2007.

En relación con esta prohibición, cómpre lembrar que a Consellaría de Educación, xa coa crise iniciada, non tivo reparo en gastar máis de oito millóns de euros en destruír libros de texto por estaren en galego, tal era a urxencia por erradicar a presenza da nosa lingua, mentres decrecían os orzamentos destinados a actividades de normalización, xa fosen as realizadas polos Equipos que perderon nos últimos tres cursos un 50% dos recursos que viñan percibindo, xa fosen outras partidas como os premios á innovación en normalización, que sufriron unha redución de máis do 63%.

Só estes datos, existen aínda moitos máis, bastan para pór en evidencia que o Partido Popular tiña unha folla de ruta clara para o noso idioma e puxo en marcha a maquinaria para expulsala do ensino. A mesma maquinaria comeza agora rodar coa forma de Lei de Educación da que xa dixo o seu promotor que pretende "españolizar". E os nosos gobernantes avergónzannos cando obedientes e submisos acollen a invasión de competencias que o proxecto lles regala e sobre a regulamentación do idioma din: iso é o que estamos a facer en Galiza e aplauden coas orellas satisfeitos de ver como a nosa lingua é inferiorizada respecto do español, o inglés, a relixión! ou mesmo unha segunda lingua estranxeira. E aínda se atreven a chamarse galegos!

Durante este tempo loitamos con todas as ferramentas que estaban ao noso alcance, incluídas as xurídicas. E o pasado día 22 de novembro facíanse públicas as tres primeiras sentenzas: as motivadas polos recursos presentados pola CIG-Ensino, a Mesa pola Normalización Lingüística e Queremos Galego. Nos días seguintes aínda se fixeron públicas outras cinco, así até oito que repetían reiteradamente as ilegalidades do Decreto. Nesta nova situación, cumpría reclamar a derrogación do Decreto. Ás nosas demandas sumábase agora a decisión do TSXG que anulaba dous dos seus alicerces. Oito sentenzas que non dubidaban en utilizar cualificativos como: baleiro, ilóxico ou ilegal, á hora de valorar estes preceptos do Decreto.

Só lamentamos que as anteditas sentenzas non se adiantasen varias semanas, e así que outubro fose xa o mes da súa celebración; ou o propio informe do Comité de Expertos da Comisión Europea contrario á política lingüística da Xunta. Xa nunca saberemos se estes datos avalados pola xustiza e unha Comisión europea terían incidido na decisión que as galegas e os galegos tomamos o 21 de outubro.

Mais o que si é certo é que esta situación é un éxito colectivo, resultado dos nosos esforzos en prol do idioma durante estes anos. Por iso o 27 de xaneiro ten algo de celebración, de aniversario dunha mobilización histórica que nos levou a todos e todas até o Obradoiro, dando lugar ás imaxes máis fermosas que podíamos imaxinar. Este domingo é unha nova ocasión para celebrar que temos un idioma propio, para declarar que por el estamos no mundo, que existiremos mentres el exista, e que por iso queremos sentilo vizoso en cada recuncho e en cada rúa, e moi especialmente nas nosas escolas, na voz das nenas e os nenos, alí onde é semente e medra botando raíces no futuro.