|
|
|
|
|
|
| Auga |
|
Estou empapada
pero non puiden deixar de mollar os pés
para arrincar da terra o seu froito branco,
aínda que a auga da chuvia subía polos pés
e facía dos cabelos cóbregas de auga doce.
Ese breve momento
en que me fago auga e devoro os froitos vivos
pode ser a felicidade de amarvos
e percorrer distancias infinitas para darvos calor.
Non me importan este pés mollados
nin a terra nas mans,
nin degolar as follas que lle deron vida a este tubérculo,
impórtanme eses ollos en que bebo o silencio
co que parar o mundo neste instante
e sentarme no chan sen palabras que o expliquen.
Pel de ameixa |
|
|
|
|
| 2 Comentario(s) |
|
|
|
|
| 2 |
Grazas. Non paraba de chover, m#blgtk08#ais iso era o menos importante. |
|
|
Comentario por Acuática (23-03-2010 17:23) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
