|
|
|
|
|
|
| Perturbada II |
|
 Xusto unha semana despois do acontecido que deu pé ao artigo de A Nosa Terra desta semana, volvín falar do asunto. Todo foi porque na cea de onte, conmemorativa do 8 de marzo e posterior ás intervencións de seis mulleres cargadas de razón, un amigo preguntou se o bar do que falaba no artigo era real.
- O bar e todo o que se conta, por iso escribín o artigo.
De feito, dubido que tivese falado do tema se non for por ter escoitado aquela conversa.
O caso é que o que non contei no artigo é tamén digno de mención, porque non deixei de reparar, e confeso que isto comezo facelo con frecuencia, nos usos lingüísticos das persoas. E así, como nun manual vivo comprobei, unha vez máis, a persistencia da diglosia. Porque aquela persoa que se mantiña en galego ao falar cos seus amigos que lle respondían en español, e que se mostraba indignado coa falta de respecto cos galegos e galegas, cando tivo que dirixirse á camareira do local, fíxoo en español.
Mais o caso aínda dá máis de si.
Volvendo á cea de onte. Despois de que este amigo preguntase polo bar e o acontecido, puxémonos a falar do tema, contando outra vez a anécdota para as e os que non a leran aínda no semanario. E daquela expliqueille a outra amiga quen eran as persoas que estaban naquel bar a semana anterior. E sorprendidísima lembrei unha cousa que escribira: ?nacionalistas non se consideran?. Por que? Porque a miña amiga, que coñece un pouco máis ás persoas das que falabamos dixo:
- Ese rapaz é das forzas de seguridade do Estado.
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
