|
|
|
|
|
|
| Bruno Schulz |
|
 Veño de ler As tendas de canela fina de Bruno Schulz por recomendación dun amigo que me pediu que reparase na conexión coa narrativa galega a certa altura. E si, a atmosfera creada por Schulz semella a mesma que se respira nalgúns textos da nova narrativa galega.
Entrar nas tendas de canela fina é entrar nun territorio coñecido e ignorado, nocturno, cambiante, exuberante, atraente. É como entrar no xardín retratado nalgúns dos relatos en que a vexetación non cabe nos seus límites e invade outros espazos.
O libro clasifícase como ?conxunto de relatos? e propiamente o autor fai de cada capítulo un relato que se suma aos outros relatos-capítulos para construír unha historia que é a visión surrealista da súa familia e a súa vila.
Paga a pena a lectura deste libro para mergullarse na exuberancia verbal e descritiva do autor, pois iso é fundamentalmente o libro, un fresco tenebrista que se detén na exactitude descritiva até o último detalle.
Gustei especialmente da descrición dos maniquís, da vida da madeira ou o acceso de cólera da tía Perazja.
Na súa web pódense ver algúns dos seus debuxos, tan intensos como as súas palabras.
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
