Outra vez unha historia turca e universal. Un país montañoso e frío, de aldeas distantes, de ribeiras inzadas de grúas industriais, podería ser o noso, mais non, é Istmabul, é Turquía. Unha avoa.
Unha tarde de verán nos multicines Norte de Vigo... Para ver esas películas que non soan tanto nos medios de comunicación, que non se anuncian na tele, nun cine en que sobran as butacas... Eu lembraba Mamasunción, son historias diferentes, mais a expresvidade do rostro da avoa lembrábame a película de Chano Piñeiro.
Esta película fala da particular caixa de Pandora familiar, de vidas que se separan e un día teñen que atoparse e pórse de acordo, do alzheimer, da (in)comunicación interxeracional, do dereito a decidir: "déixame volver á miña montaña, senón tamén a esquecerei" ...
