|
|
|
|
|
|
| (A Ribeira, 1949) |
|
 Corre sobre as zocas de tres paos
repenicando a pedra da Laxe
a neniña que arrebola carbón
mentres a banda enche a Praza de festa.
Sobe a voz das peixeiras da Ribeira,
o seu canto de sereas desde a Praza dos Ratos,
e o arrecendo das patelas
inzadas de azuis lingotes de prata.
Chámaa a avó,
a muller pequena que pode co mundo,
a fada das ilusións feitas rosca de Reis
enriba do chineiro que amobla unha casa enteira.
Eu coma ti,
avanzo feliz nos cabalos da festa,
pegasos que nos dá a memoria
para voar cos soños.
(outro poema do inédito Cinza
tradución en palabras do retrato da nena) |
|
|
|
|
| 2 Comentario(s) |
|
| 1 |
Vossé Ac, coma ela foi, ogallá continúe a ser a muller pequena que pode co mundo ( e non ten que ver este comen#blgtk08#tario co síndrome de Peter Pan).
Non perda de vista o cabalo de diante.
|
|
|
Comentario por Hermaco (24-10-2008 13:10) |
|
|
| 2 |
Creo que o de ser "a muller pequena que pode co mundo" anda a bulir no#blgtk08# meu adn mitocondrial. E terei conta do cabalo que vai diante, seguro. |
|
|
Comentario por Acuática (24-10-2008 15:10) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
