|
|
|
|
|
|
| Recensión en Ferradura en tránsito |
|
 No blog Ferradura en tránsito, Xosé Manuel Eyré fai unha recensión de Na Casa da avoa:
"Nun mundo dominado polo sexo masculino, Marta Dacosta no seu último poemario reivindica a voz das mulleres,...
Os seus versos dialogan con frecuencia co mundo icónico de autores decoñecidos ou coñecidos, como caso de Maurice MacGonigal, Ruth Matilda Anderson, María Calderelly, Millais, Henrietta Rae ou Luís Seoane, autoras e autores que reflectiron o mundo das mulleres e/ou foron rupturistas con respecto á arte da súa época...
A avoa representa a loita xorda contra a invisibilidade, a foza de traballo e de tesón,...
Despois de tantos anos de loita feminina, esta ten certo parecido co míto de Penépole, tecer e destecer. E non o dicimos por todos os dereitos que a sociedade vai perdendo. Certamente, despois de tantos anos a muller vive máis dignamente, aquela que loita pola dignidade de ser muller, mais por cada unha que loita hai dez que aínda seguen vivindo no silencio, que aceptan sen discusión o rol que lles foi transmitido, por canto podemos dicir que destecen. Tecer e destecer, ese é o medo. De aí o valor e o poder da palabra libre, do verso ceibe de Marta Dacosta, da súa reivindicación. Porque sempre nos será necesario o exemplo, e o exemplo sempre será máis valioso se é de alguén próximo, os mitos está moi ben, mais o exemplo de quen camiña contigo cóbado con cóbado é imprecindíbel, impagábel."
Nunha entrada posterior do blog, Xosé M. Eyré escolma tres poemas.
Moi agradecida.
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
