|
|
|
|
|
|
| Urraca |
|
 Para este 25 de xullo escribín sobre a raíña Urraca, a que pecha o meu libro Na casa da avoa.
Velaquí o artigo, que se pode ler completo en Terra e tempo. Comeza así:
Remataba abril e decidín visitar as terras de Monterroso.
A asistencia a ?Mondoñedo é poesía? o primeiro de maio dábame a escusa perfecta para atravesar Galiza polo interior e seguir a descubrir ou redescubrir a nosa terra. En canto ideei o itinerario final, Mondoñedo xa non era o obxecto da viaxe. Coñecer Monterroso pasou a ser a cuestión central, con Urraca, a raíña, como protagonista.
Coa axuda de internet busquei aloxamento e atopeino nunha casa que levaba o nome da raíña. Mais, finalmente non puido ser e tivemos que quedar en San Miguel de Penas, unha fermosa casa restaurada. O cambio impedíame coñecer o lugar que leva o nome de Urraca e pescudar a que se debía. Así que, en conversa telefónica, pregunteillo á dona da casa. Ela explicoume que a casa fora construída cos restos da pedra que un día fora o Castelo de Sirgal, do que se di que acolleu á raíña nun incidente sucedido naquelas terras. Quedei coa mágoa de non poder durmir entre as súas paredes, mais agardábame outra sorpresa.
A mesma tarde en que chegamos, saímos coñecer o exterior da casa. Alí mesmo tiñamos a Torre de Penas, maxestosa, precedida por un carballo e defendida por un muro que non podiamos atravesar. Ao lado a igrexa, e entre as dúas edificacións un pasadizo de madeira. Por sorte para nós, na porta do recinto había un panel informativo e nel mostróusenos a historia, o fío que tirara por min naquela viaxe.
... |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
