|
|
|
|
|
|
| Recensión de Na casa da avoa na Sega |
|
A recensión de Na casa da avoa en A sega, por María Reimóndez, unha beleza:
"Dende o interior do rocho, Dacosta leva aturuxando a historia persoal e colectiva das mulleres dun xeito que nos fai sentir case coas mans cada palabra. Dende a exploración do seu eu á revisión das mulleres na literatura clásica pasando polo tema recorrente da memoria, Dacosta foi saíndo pola fiestra cando lle pecharon a porta e a súa última entrega é un contributo máis a esta escrita persoal e fondamente recoñecible que noutros se ve coma un galano e nas mulleres tende a descartarse como ?repetición?. Cousas."
"A de Dacosta é unha memoria que se rebela, que se nega a construír a casa do pai e do esposo, que por fin dá voz ás traballadoras que quedaron só na imaxe, coma as mulleres retratadas en cadros, fotografadas (por Ruth Matilda Anderson, por María Caldarelly) e nesa voz rescata a artista e o obxecto para facer de ambas, suxeito.
Mais se cadra a rebeldía máis intensa é aquela que, seguindo a Rosalía de Castro en Cantares, toma o que outros denominaron feo e inútil e faino fermoso: dende Guillermina que baila entre o granito coma flores ata o corpo envellecente das mulleres. Un corpo polo que pasa o tempo non para condenalo, como nos din todas as mensaxes que nos rodean, senón para amosar coas súas cicatrices que ?venceu?."
A recensión completa aquí: "O interior das casas", María Reimóndez, A Sega.
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
