|
|
|
|
|
|
| De cantares hoxe |
|
Hai máis dun ano, no mes de xaneiro de 2014, fun convidada polo programa radiofónico Diario Cultural a participar no proxecto colectivo De cantares hoxe. Propuxéronme dialogar con un dos poemas de Cantares Gallegos e eu elixín A gaita gallega, buscando no poema rosaliano a conexión co presente que, evidentemente, existe.
Foi unha tarefa difícil, ben difícil, mais aquí está o poema que, como dixo a propia Rosalía, "cantei como mal sabía/ dándolle reviravoltas."
nunca española!
Probe Galicia, non debes
Chamarte nunca española.
Rosalía de Castro
nunca española!
dúas palabras
afirmación radical
que alporiza
asimilados
(a gaita canta)
dúas palabras
ou subversión que palpita
que se instala na consciencia
de quen a ti se achega
espida de preconceptos
soñando no amor á terra
aquelas risas de mofa
aquelas risas de mofa
deformáronte
(a gaita canta!)
quixérante flor efémera
adorno que non precisa
de atención nin memoria
mais a forza dos teus versos
foi unha man poderosa
que ergueu as túas palabras
para deitalas na boca
de nós
todas
para darnos
os azos que aínda cómpren
contra estas risas de mofa
e contigo repetimos
que a gaita galega chora
que hoxe segue chorando
pois máis de cen portos xa
seguen vendo marchar fillas
presas dunha nova argola
para o mesmo amo infame
que fama de honrado tiña
vampiro nos tempos de hoxe
disposto a chuchar a terra
a sorber o que aínda queda
e trae o xugo do reino
instrumento necesario
para deixarnos
secas
certo que a gaita aínda
deita alboradas sen gloria
mentres andamos as rúas
da patria nosa
e que os seus sons acompañan
as nosas gorxas que estoupan
mais a gaita aínda non canta
que chora: Galiza!
non debes chamarte nunca
española!
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
