|
|
|
|
|
|
| De onde virá esta auga? |
|
O domingo 6 presentouse no monte de Estás o libro Estás na auga, un libro de homenaxe á auga que recompila ilustracións de varios autores e os poemas do alumnado do CRA de Tomiño e de varios poetas convidados por Francisco Álvarez Koki.
A miña achega foi un texto que fala das fontes literarias, e está composto por:
I) Unha autopoética publicada en: Teresa Seara, Veinte puntos de fuga. Poesía gallega contemporánea, 2011, Caracas.
II) Un poema do libro Dun lago escuro.
Velaquí esas fontes:
De onde virá esta auga?
Coma esa fonte, esa que nace nunha volta do camiño, baixo un castiñeiro.
A auga nace fría, moi fría, e percorre a pedra até chegar a unha folla de magnolio desde a que cae en fervenza contra o chan. De onde virá esta auga? Sei que vén de lonxe, dunha mina profunda no monte e que percorreu un longo camiño, entre a terra e as raíces, oculta á luz e ao coñecemento. Sei que naceu do paso do inverno, das chuvias que atravesaron a cúpula vexetal e empaparon a terra, empuxando os pequenos gomos ocultos.
Sei que escavou o seu leito unha e outra vez, durante días e días, unha e outra vez, unha e outra vez... sen deterse, buscando un oco para saír á luz e desbocarse, como as eguas que galopan ese mesmo monte sobre o mar, fronte ás illas...
crava as uñas alí onde supós
que está o centro do peito
xusto enriba do esterno, entre as costelas
e observa a coiraza que protexe pulmóns
e corazón, motores desta máquina imperfecta
son músculos
que obedecen
impulsos eléctricos
sodio e potasio intercambiando cargas
química
xa sei
que nos dotamos de argumentos racionais
que explican
a mecánica dos impulsos
o engrenaxe dos sentidos
que somos enerxía en tránsito
e aínda así
esta fonte deita auga desde mananciais ignotos
a pesar da seca que a destempo
xustifica os incendios xa previstos
é
unha chispa de desequilibrio
a que move todos e cada un dos mecanismos
cos que nos entregamos
cos que nos ocultamos
cos que nos traizoamos
soñamos
ou vivimos |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
