|
|
|
|
|
|
| o equilibrio do que se precipita |
|
Xa sabes onde estou
nese espacio inexacto en que o espello é un delirio
e a xeometría ordena o lugar dos obxectos.
Sempre me poño aquí
termando do equilibrio do que se precipita.
Nesta hora en que a luz esqueceu a distancia
é posible que volva á pausa que non teño
e esqueza cada lei física omnipresente.
E posible, xa sei que nunca poño treguas
e levo imperturbable a equipaxe da mente,
por iso sempre volvo á terca xeometría,
ao equilibrio que loita coas leis que nos dominan.
En atalaia alerta |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
