|
|
|
|
|
|
| Historia de una anatomía de Francisca Aguirre |
|
 Lendo As Crebas de Miro Villar reparei nas citas que realizaba da poeta Francisca Aguirre, nomeadamente do seu libro Itaca e anotei ese título entre os libros que un día tería que ler.
En abril, de viaxe por Araba, fixemos unha excursión a Logroño e alí, nunha librería próxima ao mercado, dei cun libro de Francisca Aguirre. Era, é, Historia de una anatomía, Premio Internacional de Poesía Miguel Hernández-Comunidad Valenciana do ano 2010, publicado por poesía Hiperión.
Francisca Aguirre naceu en Alicante en 1930 e recibiu varios premios pola súa obra poética, en 2011 o Premio Nacional de Poesía.
Estes días comecei ler Hisorira de una anatomía. Aínda teño pendente Itaca, que Miro Villar me segue recomendando, mais xa neste libro atopo a razón para ler que un día lle escoitaba a Xabier DoCampo: gústannos os libros cos que nos identificamos, nos que nos atopamos. E certamente que así me sucedeu con algún dos poemas de Historia dunha anatomía, especialmente neste titulado ?Os ombros?:
Cando na ducha paso a esponxa polos ombros
de vez en cando lémbrome de Atlas:
vaia traballo o seu cargando co mundo.
Esta historia como todos sabemos vén da Mitoloxía
mais sempre pensei que a Mitoloxía
vén da vida. Vén
dese vello costume que ten o home
e a muller
de cargar sobre si case calquera tipo de peso:
o da culpa, o da responsabilidade, o da dor
e até pode que o peso abafante da felicidade.
Porque do que non cabe dúbida
é de que nesta vida todo pesa.
Tal vez por iso o noso esqueleto ten ombros.
Polo que podemos ler en www.alicantevivo.org nesta obra tamén está presente o seu pai represaliado polo franquismo, o pintor Lorenzo Aguirre, a quen lle dedicou o libro Los 300 escalones.
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
