|
|
|
|
|
|
| Porque soñaron! |
|
 Amigas e amigos, se hoxe estou aquí, como vós estades, foi porque xa hai dous séculos houbo mulleres que soñaron que as súas fillas e netas poderían acceder ao ensino superior, ser mulleres con independencia económica, capaces de empoderarse. Traballaron de noite no porto de Vigo, de día nas súas casas para acadar este futuro.
Amigas e amigos, se hoxe estou aquí, expresándome na lingua da miña bisavoa é porque hai cento cincuenta anos que Rosalía de Castro decidiu que a lingua do seu pobo merecía formar parte do futuro e converteuna, outra vez, en lingua literaria, en lingua de cultura.
Estamos aquí porque Daniel Castelao soñou unha Galiza dona de seu e percorreu o país enteiro procurando a aprobación do Estatuto de Galiza e loitou até o último minuto para que a vontade do pobo galego chegase ao goberno da República, deixando encarreirado un futuro que naqueles ensanguentados días se empeñaron en derrubar, mais como o propio Castelao dixo: enterraron semente.
Para eles foi un soño. E loitaron arreo convencidos de que un día o soño sería realidade. Nós tamén soñamos, soñamos que a penas faltan horas para que o pobo galego tome a rendas do seu futuro para gobernar nós a nosa lingua, impedir que o chapapote dos " imbéciles e escuros, os férridos e duros" lixe unha vez máis o noso idioma.
Galiza precisa o BNG, pola nosa lingua, pola nosa identidade, polo noso pobo!
Lembremos os versos de Manuel María:
Temos que encamiñarnos pro albor
i andar polo chao con pé seguro.
Temos que sementar amor e máis furor
pra colleitar espranza e máis futuro!
(intervención no mitin de peche de campaña realizado en Vigo)
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
