|
|
|
|
|
|
| vento |
|
o vento aínda pode
deseñar de novo
as dunas milenarias
nada é permanente
a inmutabilidade é un invento
da indiferencia
quietude
que fai do noso sangue area
e deixa que a chuvia entale
o estreito paso do reloxo
garabullo a garabullo
alimentemos a fogueira
para que o vento alente
para que o vento prenda
e levante cada gran de area necesario
para o mañá que asexa
Este poema inspírase noutro escrito un día de sol no inmenso areal de Laxe, no reverso da factura da compra (non tiña outro papel e oeste era suficientemente longo). Era o doce de outubro de 2001. Os poemas non se parecen en nada, aínda que nacen da mesma preocupación.
|
|
|
|
|
| 2 Comentario(s) |
|
|
|
|
| 2 |
Boa pregunta!
Hai un libro entregado desde setembro. Outro que busca oco nun certame literario.
E antes deles un terceiro libro, mello#blgtk08#r sería dicir primeiro, que chegou a ser proba de imprenta e aí quedou, por iso está nesta xanela, baixo a categoría que leva o seu título por nome: Cinza. |
|
|
Comentario por Acuática (26-05-2011 15:03) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
