|
|
|
|
|
|
| No IES Valle Inclán |
|
 O pasado 19 de abril, dentro do Festival PontePoética, participei nun encontro co alumnado do IES Valle Inclán de Pontevedra.
Primeiro falei co alumnado de varios cursos e logo, despois de que tocara o timbre, quedei cun grupo, as e o que se encargan da revista. Alí estivemos falando doutros tempos, dándolles ideas, animándoos a que se coman o mundo, poeticamente falando.
Da páxina do IES Valle Inclán:
"O venres 19 de abril, nunha celebración anticipada do Día do Libro, o alumnado de 1º de Bacharelato A e E asistiu na biblioteca do centro a unha charla-recital da poeta Marta Dacosta, na que foi alternando anécdotas da súa vida co recitado dos seus poemas e contestanto a algunhas preguntas que lle ían plantexando os asistentes. A última hora uniuse tamén o alumnado de 4º E e mais outros alumnos de 4º que están preparando a revista do centro. A actividade foi moi interesante e todos estiveron moi atentos, como ben pode verse nas fotos que acompañan. (Máis fotos)" |
|
|
|
|
| Ponte Poética 2013 |
|
 Velaquí a miña particular crónica da Ponte Poética de 2013.
O sábado 20 cheguei plena de poesía. Entrei pola porta da casa recitando o poema de Pozzani, lembrando esa voz profunda: ?Oooombra, ooooombra e un batito di cilia ancora, Oooombra, ooooombra?. Algo que non se pode describir, que cómpre ver, escoitar, sentir.
Traía no meu fardel feito de dous días intensos a invocación: ?A loita continúa? a través de de Claudio Rodríguez Fer, o poema á mestra Beatriz, morta á idade de 24 anos, namorada de Dante, no poema de Raquel Lanseros, a ironía lacónica de Roger Wolfe, no seu recitar distante e roto, a poderosa presenza de Biel Mesquida transportándonos á súa particular narración da Loita de clases.
Non esquecerei o poema Opera Prima de Rosa Alice Vieira, esa descrición da caricia, cálida e lenta. María do Cebreiro contra o veleno de Corcoesto, Lino Braxe co seu poema visual feito de azuis e negros, lembrando os días horribiles. Kirmen Uribe emocionándonos co nacemento do seu fillo, aos trece anos, mentres comían pizza.
Eu procurei dar todo o que agachara entre os versos.
E volvo agradecida, ao Concello de Pontevedra por sustentar este Festival ao que lle desexo moi, moi longa vida, e á xente do Ateneo que se preocupa do funcionamento da engrenaxe e a Yolanda Castaño por imaxinar e vivir a poesía, agarimándonos coas súas palabras que nos fan sorrir, porque son únicas.
Mágoa que a quen lle corresponde amplificar estas ocasións únicas, estea máis atento ao derramamento de sangue. Houben comezar a miña parte do recital dicindo: que máis alá da Academia, hai literatura, mais... importará? Se hai polémica, van como os abutres á prea e entón as vísceras saltan ás páxinas dos xornais e das televisións. Xa sei que é noticia o futuro da Academia e o que nela pase, mais tamén a beleza, a calidade, a emoción, a poesía... a poesía que fala de nós, o pobo, de todo o que sufrimos. A poesía tamén debería ser noticia, e máis cando desde unha institución como o Concello de Pontevedra se segue acollendo estas iniciativas culturais, agora que a cultura está no punto de mira dos austeros.
Pontevedra reuniu diferentes voces e iluminou esta primavera miúda co seu crisol de versos. A poesía mostrouse tal cal é: directa, ferinte, fermosa, diversa e total.
Longa vida á poesía!
|
|
|
|
|
| Pontepoética |
|
Onte iniciouse o festival PontePoética, dous recitais no Teatro Principal, outro á noite.
No Teatro Pricipal recitamos: Claudio Rodríguez Fer, Roger Wolfe e eu mesma na primeira quenda, e Raquel Laseros, Lino Braxe e Rosa Alice Vieira na segunda.
No pub Pequeño Karma escoitamos a poesía sonora de Claudio Pozzani.
Hoxe continúa de novo, co recital final, ás 20 horas en que estaremos todas as autoras e autores convidados.
Dous días de poesía, intensos. |
|
|
|
|
|
|
