Segundo indica, o colectivo celebra que a "famosa plataforma online de filmes e series" realice unha longametraxe sobre a súa historia, aínda que proclama "que desde un primeiro momento debeu ser rodado en lingua galega, mostrando a realidade da Coruña no ano 1901", de modo que se mantivo "o rigor histórico" e "moito máis fiel ao sentimento e sensibilidade do pobo galego".

"Pero isto non foi así. O filme xa está a ser gravado en castelán, incluso chegando ao extremo de pedir que as actrices e os actores galegos que participan na rodaxe do mesmo tivesen un acento neutro castelán, borrando totalmente a existencia dunha realidade lingüística en Galicia", denuncian desde Avante LGTB.

Por iso, e porque Elisa e Marcela "foron galegas" e "a súa historia desenvolveuse en lingua galega", a asociación reclama que a película sexa dobrada ao seu idioma. "Pedimos que Netflix teña en conta que Galicia existe, que quere filmes en galego na súa plataforma", engaden.

O colexio de Cesantes carece de nenos de tres anos e o de Ventosela só conta con tres.

A caída da natalidade nos últimos anos está provocando consecuencias negativas nos colexios infantís de Cesantes e Ventosela, dúas pequenas escolas unitarias cuxa continuidade nos próximos cursos dependerá do alumnado que consigan atraer este verán.

Para isto, as direccións de ambos centros organizaron unhas xornadas de portas abertas nas que as familias tiveron a oportunidade de coñecer as instalacións e metodoloxía educativa.

A falta de nenos supón unha ameaza para a continuidade destes dous centros escolares situados nas parroquias redondeláns que ofrecen un sistema educativo diferente aos colexios convencionais, cunha atención máis personalizada e integradora debido a un menor número de alumnos; ademais dun contacto directo coa natureza ao situarse en contornos naturais.

A Escola Infantil San Pedro de Cesantes é a que ten unha situación máis difícil xa que na actualidade conta con dez alumnos; dous de cinco anos e oito de catro anos e non contan con alumnos de tres anos.

Na súa novela cumio, Conversas na Catedral, Mario Vargas Llosa, encarnado na moza
xornalista Zabalita, pregúntase "en que momento o Perú foi fodido". Ou o que é o mesmo,
en que época unha sociedade próspera e culta como era a peruana, quizais unha metáfora
para América Latina na primeira metade do século XX, a deriva comezou. Unha reflexión
que podería servir para Venezuela, Arxentina, ata Brasil e, por suposto, case toda a
América Central, con México na cabeza. En que momento o Eldorado americano que os
galegos emigraron en masa comezaron a converterse na trampa que é hoxe. ¿Cando
pasou o calcetín? En que punto a viaxe de retorno se tornou máis rendible?

Mal do ben e con todos os matices ideolóxicos que quere, entre 1977 e 2007, España viviu
os mellores anos de prosperidade política e económica na súa historia. Naqueles 30 anos,
os políticos do réxime franquista e a clandestinidad souberon xuntar unha das democracias
máis saudables do mundo. Felipe González máis tarde pintou o país de cor, eliminou a
caspa e colocouna en Europa. Con todas as súas sombras, gañan as luces da xustiza
social, un sistema de saúde extraordinario e unha igualdade de oportunidades no sistema
educativo que permitiu a xeración Erasmus saír e descubrir o continente e non ser o máis
tonto da clase.

Cando tiña once anos, Carola Pérez caeu patinando. Un xogo de nenos que acabou en traxedia, rompeu o coxis. Os médicos tentaron salvarlle o óso, pasou desde entón por varias rehabilitacións. Oito anos despois, co final dunha nenez marcada por un accidente crucial para o resto da súa vida, operárona para extraer a parte afectada. «Non se pode quitar ata que termina de crecer», explica Carola Pérez, que agora preside o Observatorio Español do Cannabis Medicinal ( OECM). «Quedou peor. Teño fortes dores neuropáticos, que son os peores e que teñen mala resposta farmacolóxica». Desde entón, pasou trece veces polo quirófano, incluíndo estes últimos dous anos. A última cirurxía, fai seis meses. Para soportalo e manter unha vida activa, necesita os sedantes máis efectivos.

Para «enganar» á dor, Carola asegura utilizar dous fármacos: fentanilo e diazepan, ambos os sintéticos. O primeiro, un opioide, cen veces máis potente que a morfina; o segundo, un relaxante derivado das benzodiazepinas. O uso do cannabis axuda a Carola a restrinxir esas drogas químicas que causan unha maior dependencia, mentres aproveita as vantaxes ofrecidas polos derivados da marihuana. O cannabis, que xa se empregaba con fins medicinais no século XIX, funciona para controlar náuseas, paliar a dor neuropático e outras dores crónicas, achega espasticidad na esclerose múltiple e serve na atención paliativa do cancro e na epilepsia infantil intratable, segundo a evidencia científica recompilada no reporte de decembro de 2018 «Uso medicinal de cannabis e cannabinoides», do Centro Europeo de Vixilancia de Drogas e Adicción ás Drogas da UE.

O 2 de xaneiro, o primeiro día hábil do ano, o aumento do salario mínimo entrou en vigor ata
os 900 euros, un aumento do 22,3%, o maior aumento de máis de corenta anos de
democracia. E ese mesmo día, segundo datos publicados o luns, a Seguridade Social
perdeu uns 125.000 membros (124.470, para ser específicos). Problemas de vida, é o
mesmo número de empregos que o pasado venres auguraron o Banco de España que
desaparecería como resultado deste aumento nas nóminas dos traballadores máis
precarios. Pero pode este descenso no emprego atribuírse ao aumento do SMI? ¿Hai
causalidade ou só correlación (xa sabes, esa falacia do post hoc ergo propter hoc, na que
se supón que porque unha cousa sucede despois doutra xa é causada por aquela)?
Por agora xa é moi cedo para sacar conclusións. En primeiro lugar, porque temos que
esperar ata que teñamos máis datos detallando os niveis salariais dos afiliados que
perderon o seu emprego o primeiro día do ano e tamén se se trataban de posicións estables
ou só refuerzos para a campaña navideña, días (xa na semana dos Reis) entrou na súa
fase final. Polo momento, as cifras hai mensaxes contraditorias. Porque, por unha banda, é
certo que eses 125.000 contribuíntes perdidos son o peor saldo no primeiro día hábil dos
últimos tres anos e dobre o saldo do mesmo día do ano anterior (59.200). Pero tamén é
verdade que en 2016, cando xa comezara a fase de recuperación económica, o 2 de
xaneiro rexistrou un maior.

Indignado, angustiado e canso. Isto foi mostrado nas redes sociais desde onte uns 200
pasaxeiros que foron retidos nun avión en Praga durante varias horas, aparentemente por
mor dunha nevada. Algúns deles afirman que foron tratados por "crise de ansiedade".
«Cerca de 200 españois realizados nun voo en Praga. Non poden alimentarnos e estamos
aquí 3 horas máis 5 de atraso. Ninguén nos dá unha resposta e dentro do avión xa hai unha
persoa moi nerviosa ", confirmou un dos afectados poucas horas logo de comezar a súa
odisea.O FR2767con voo para Madrid estaba programado para despegar ás oito e media
da mañá do domingo, pero a expedición foi adiada até máis tarde do mediodía, e, a
continuación, a empresa mantivo os pasaxeiros a preto de seis horas antes de enviar
cancelación de voo eo atraso ata o luns pola mañá.

[1] [2] [3] [4] 5 [6] [7] [8] ... [10]