A publicación, en 1867, de El caballero de las botas azules non pasou desapercibida para a prensa do momento. En setembro dese ano, Ventura Ruíz de Aguilera dá conta, en El Museo Universal da aparición deste conto estraño e pide que algún crítico comece a analisar a novela. E o crítico apareceu axiña na pluma de Julio Nombela, que a 7 de novembro de 1867 publica en La Época unha recensón desta obra, texto que repite, en xaneiro de 1868 en El Correo de Ultramar, un xornal editado en París, destinado a un público culto e con vocación de ser órgano de comunicación entre a España, a Franza e as súas respectivas colonias en Latinoamérica.

Conta o periódico cunha revista literaria ilustrada e ofrece un contido científico de bon nivel, sempre dentro do afán divulgador, conxugando adecuadamente tanto os intereses do equipo editorial como os da elite latinoamericana, consumidora de publicacións oriúndas de Europa.

A prolongada vida da publicación, editada entre 1842 e 1886, resulta excepcional no contexto contemporáneo e supón á vez un lectorado fiel e unhas bases económicas suficientes para soster unha empresa arriscada.

A liña editorial, máis claramente conservadora ao principio, evoluciona e faise máis moderada xa a mediados de século. O contido, esencialmente informativo en cuestións políticas e comerciais, non descarta temas culturais e os folletíns, as noticias da vida parisiense, dos teatros, os últimos descubrimentos científicos, todos atopan cabida neste xornal que encargara a Nombela reseñas sobre os escritores españois de máis prestixio.

Fiel a esa encomenda, en 22 de xaneiro de 1868 Julio Nombela publica en El Correo de Ultramar unha reseña de El caballero de las botas azules, situando así claramente Rosalía entre eses literatos, literata neste caso, de máis prestixio que procuraban as elites americanas.

O texto enviado a París non era inédito, era o xa publicado en novembro en La Época mais o feito de o repetir, case sen variacións, en El Correo de Ultramar, coloca Rosalía perante un público culto que ten París como referente cultural e científico, unha Rosalía que xa era “ventajosamente conocida por sus Cantares” e que “ha sorprendido a todos sus admiradores con un cuento estraño, El Caballero de las botas azules”.

Francisco Rodríguez, en Rosalía de Castro, estranxeira na súa patria (AS-PG, 2011), ao tratar sobre esta obra di dela: “Nestes tempos de crise, económica e social, do capitalismo, resulta confortante ler novelas que, como El caballero de las botas azules, se distancian con tanta desenvoltura e ousadía dos seus mitos e valores. Mesmo a utilización do misterio e deixar sen contestación clara algúns interrogantes é un factor de modernidade, conecta a novela coas nosas dúbidas e angustias sobre o futuro”.

Ese factor de modernidade é o mesmo que lle recoñece Julio Nombela cando escrebe sobre El Caballero de las botas azules, “un libro que hoy sería apreciado en mucho; pero no en tanto como lo apreciarán los que lo lean en el siglo XX” porque este texto “será el mejor título de gloria de Rosalía de Castro, no solo a los ojos de los hombres de talento, sino para los de corazón”.

"Xunto con Alemaña, o noso país será o primeiro país da UE en ter un plan completo de vacinación contra o covid-19", dixo.

O presidente do Goberno avanzou na súa comparecencia que España anunciará mañá luns que a incidencia acumulada de casos de coronavirus está por debaixo dos 400 casos por cada 100.000 habitantes en 14 días.

En canto á estratexia a seguir durante o Nadal, sinalou que a situación epidemiolóxica "será diferente" nos distintos territorios, pero que trasladarán aos conselleiros de Sanidade de todas as comunidades a necesidade de "recomendacións comúns"

Un novo informe elaborado polo Ministerio de Sanidade advertiu dos riscos que conleva
fumar cigarros electrónicos para a saúde. O principal problema destes dispositivos radica no
seu aerosol, que contén substancias carcinogénicas. Isto supón un risco a longo prazo no
seu consumo e exposición. A curto prazo, unha das consecuencias máis comúns é o
EVALI, que consiste en lesións pulmonares asociadas ao vapeo. En poucas palabras, a
evidencia científica dos últimos anos desacredita a idea baseada nun artigo de 2014 que
suxería que os cigarros electrónicos teñen un 80% menos de risco que o tabaco tradicional.
O informe tamén destaca que non existe unha evidencia sólida de que os cigarros
electrónicos teñan utilidade como ferramentas para abandonar o tabaquismo. Pola contra,
está a crecer a preocupación pola toxicidade destes dispositivos, o cal diminúe o seu
interese como ferramenta sustitutiva ao tabaco tradicional, xa que poden contribuír ao
mantemento ou iniciación da adicción á nicotina. Así, existe o risco de que fagan perder a
oportunidade a persoas que queiran deixar de fumar pasando a consumir estes produtos.
O documento recolle os resultados das últimas enquisas, que mostran que a metade dos
estudantes de secundaria probou nalgunha ocasión os cigarros electrónicos. O incremento
do seu consumo en adolescentes e mozos débese á baixa percepción de risco que teñen
fronte a eles. Demostrouse que constitúen a porta de entrada á adicción á nicotina e ao
tabaquismo. Por iso, o informe conclúe que se debe seguir avanzando na regulación deste
tipo de produtos para limitar o acceso dos mozos, evitando o efecto pernicioso da súa
publicidade e promoción.

[1] 2 [3] [4] [5] [6] [7] [8] ... [17]