En Galicia cóntase que "habelas, haylas", polas "meigas", pero só transcendeu unha muller, María Soliño, famosa por ser a primeira galega conducida ante a Santa Inquisición pola acusación de bruxaría, unha historia cruel, levada agora a un libro coa visión propia do século XXI.
A idea foi dun escritor novel, Juan J. Prieto, que sente admiración por este relato, o que conta tal e como quixo en "A Primeira Meiga", aínda que "do fío da historia" ocúpase unha persoa figurada que a súa mente de autor elixiu, María Nova, a neta, "na literatura", daquela musa condenada en 1621 cuxo nomee perviviu ao longo da historia.
Neste libro, que é un auto-edición, María Nova, escritora e guionista de éxito en Hollywood, regresa a Galicia con motivo do funeral da súa avoa, tras oito anos de ausencia.
Alí, xunto á súa parella, non soamente reencontrarase cos seus amigos de infancia e mocidade, senón que os recordos dun pasado esquecido e os designios dos seus antepasados levarana a dar un xiro de cento oitenta graos aos seus plans de vida.
O pai Pablo, un vello sacerdote e o seu mestre na nenez, conduciraa até o manuscrito de María Soliño, a súa avoa, e dela, de María Nova, dependerá cumprir a promesa eterna que a súa predecesora fixo catrocentos anos atrás ante os tribunais que a xulgaron.
María Nova terá, así, o poder de elixir, e da súa decisión dependerá cambiar o discorrer do ser humano e quizais, pode ser, da cristiandade, aínda que iso supoña para esta nova pór "en dúbida" a totalidade das súas crenzas.
O artífice de "A Primeira Meiga", Juan J. Prieto, confesa nunha entrevista con Efe que quedou "prendado e namorado" da peripecia de María Soliño, ben conservada na "memoria popular" dun lugar máxico, Cangas do Morrazo (Pontevedra), porque resultou sentenciada por ser, en realidade, "vítima dun plan moi malvado".
Partindo da lenda, que a describe como unha muller cunha gran valentía, este escritor teceu unha historia repleta de mitoloxía e cunha base real, pero con dose de ficción e enxeño.
Todo para, con iso, facer de María Soliño o que é, unha gran icona, "unha heroína de verdade".
Valéndose da súa neta, Juan J. Prieto traslada agora á actualidade a crónica do que lle sucedeu a María Soliño e, dalgún modo, hai para ela unha especie de segunda oportunidade.
"María Soliño foi unha especie de muller sumisa porque, nesa época, non podía defenderse, pero se pasase agora algo dese calibre, si existiría unha reivindicación", opina.
En "A primeira meiga", María Soliño tampouco está soa, dado que con ela houbo un castigo para outras oito mulleres, das que pouco se sabe á parte de que pertencían a diferentes capas sociais, un feito pensado para ocultar "as verdadeiras intencións" do Santo Oficio.
A razón pola que se editou a si mesmo, cunha primeira tirada de dous mil exemplares, explícaa: "O mercado literario vai por aí, polo auto-edición, por máis calidade literaria e menos lado comercial, digamos. Ademais, estamos no momento perfecto para emprender".

Sara Pimentel González, 2º de bacharelato, B.