A moza dormente e o fuso: Gaiman recorre a un texto clásico, un conto de fadas que provén da tradición oral e que xa foi recreado en anteriores ocasións, aínda que as máis famosas son A bela dormente do bosque do francés Charles Perrault (1697) e Rosita de Espino dos alemáns Jacob e Wilhelm Grimm (1812). Senón era esta historia bastante escura, Gaiman ennegrécea aínda máis ao prescindir da esperanza na anhelada chegada do príncipe e cargalo cun engadido de violencia. As fermosas ilustracións do debuxante británico Chris Riddell nacido en Sudáfrica non contribúen precisamente a dulcificalo, malia o que puidese parecer nalgún momento. Nin sequera acontece co efectivo recurso aos dourados, que soamente subliñan nun duro contraste ese firme e virtuoso trazo do negro sobre o branco.

Antía Corral Álvarez, 1º de Bacharelato.