Para rematar a lectura capítulo 8 e 9 de EN GALEGO, POR QUE NON?
CAP 8. 4-O xogo dos cen falantes (para poder ver este xogo debes ter a aplicación Adobe Flasch Player, trátase do segundo dos xogos que aparece na páxina onde se abre o enlace, o primeiro dos xogos que aparece tan que ver co cuarto capítulo do libro tamén). En que consiste este xogo? Atreveríaste a comezar a xogalo? Que cres que pasaría ao facer uso deste xogo?
CAP 9- 5- Unha tremenda historia por resolver... sabemos por que e como temos que defender a nosa lingua de centos de anos de discriminación e prexuízos? Razoa a resposta a modo de conclusión tras da lectura.
Este ano o Día das Letras celebra a un poeta de Valdeorras e do exilio: Florencio Delgado Gurriarán.
CUESTIONARIO SOBRE a VIDA e A OBRA de FLORENCIO DELGADO GURRIARÁN: Poeta na terra, na guerra e no exilio.
1- Onde e en que ano naceu?
2- Que é o exilio?
3- Cal foi o motivo do seu exilio? Onde estivo exiliado?
4- Lembra que el é un poeta hilozoista que significa que dá voz á alma da paisaxe, faino coa personificación dos elementos que constitúen a paisaxe. Localiza e explica as personificacións nestes dous exemplos tirados dos versos do seu libro Bebedeira:
O ventiño namorouse
da rosa dunha roseira.
Negoulle a roseira a rosa
e o vento fuxiu con ela.
Casou don Godello
con dona Mencía
e van pór a casa
polo “ val das viñas”
5- Florencio dise que é o cantor de Valdeorras por que? En que libros ten moi presente a paisaxe e a fala desta comarca?
Valdeorras
Miña noiva
Miña terra;
Á beira do Sil deitada,
Para ollar a túa beleza
do mesmo xeito que a “ Venus
do espello”, nel se contempla.
6- Florencio tamén é un poeta civil, das libertades e combativo. O seu libro Cancioneiro da loita galega inicia esta temática, cal foi a causa que provocou este poemario?
OS LOBOS DA XENTE
De novo, os lobos da xente
andan ceibes pola terra:
searas do chan brañego,
verdes agros da ribeira,
a beiramar de feitizo
–Galiza, Galiza inteira–
das rixas patas dos lobos
sinten, no chan, a mancela
Coitados vellos petrucios!,
coitadas naiciñas vellas!,
coitados orfos cativos!,
coitadas mozas sinxelas!,
coitado pobo galego!,
coitada xente da aldeia!…
Ouh, coitada nai Galiza!
coitada, coitada Terra!
Anda a xorrar o teu sangue
e tes a carne maltreita
e o corazón tes ferido
polo dentamio das feras!
7-A nova etapa da vida que inicia en México ten os seus froitos literarios, que libro escribe en 1963 como se reflicte ou se entende a galeguidade nesta obra?
8- Dise que Florencio foi unha ponte entre os galegos que vivían en Galicia e os galegos do exilio ou emigrados. Que ten isto que ver coa revista Vieiros?
9- Co libro Cantarenas escrito en 1981, o autor comeza un regreso a que lugares e a que estilo?
10- Explica o fío condutor do seu derradeiro libro.
11- Que son os prexuízos lingüísticos? Cal é o tema que trata nos seguintes versos?
Volten, de Valdeorras, os nomes xenuinos:
Non máis “Correjanes” nin “vega Molinos”;
sín Veiga Muiños e máis Correxais,
pois xa os “castrapismos” están por demáis
O crego da aldea
do inferno a berrar
pra meterlle medo
ao pobre aldeán
FALA CASTELÁN.
O señoritiño
da vila de Tal,
con vento na testa,
sen calos na man,
FALA CASTELÁN.
12. Florencio morreu en América, en que ano? Como volvería ao pobo natal?
¡Quén, no teu tépedo colo,
pra sempre acougar poidera!
¡quén poidera, cos teus brazos,
cinguirse en eterna apertura!
A toponimia é unha das facetas do léxico galego máis interesantes e máis ricas.
Lembramos o esforzo que fixemos o curso pasado para abordar este tema en homenaxe a Elixio Rivas:
CAPÍTULO 7 Porque é unha lingua minoritaria.
1- En que lugar da estrada das linguas colocarías ao galego?
2- O coñecemento doutras linguas debe levarnos a abandonar a nosa lingua? Por que ? Argumenta ben a resposta.
3- Falar español e chinés permitiríanos falar con cincocentos millóns de persoas, por que esta posibilidade é realmente imposible? Por que ten tan pouco valor a cantidade á hora de falar dunha lingua?
Estamos redactando unha serie de reportaxes sobre os prexuízos na nosa contorna e a cousa promete. namentres traballa o equipo de redacción imos seguir lendo EN GALEGO, POR QUE NON?
Supoñamos que hai catro persoas galegas e das catro persoas hai unha que non fala galego...
1- Por que falar en galego cando hai alguén que non o fala non é de mala educación?
Argumenta con alomenos tres razoamentos ben expostos unha resposta afirmativa, é dicir, non é de mala educación falar galego cando hai alguén que non o fala.
Preguntas sobre a lectura do Capítulo 5 de EN GALEGO, POR QUE NON?
Despois de ler o capítulo titulado: Porque non damos falado ben, responde ao seguinte cuestionario seguindo os criterios que se verteron na lectura:
1- É normal que a unha persoa que aprende o galego de segunda lingua lle resulte difícil? Se a dificultade é natural, cal é o problema de fondo para que realmente a aprendamos ben?
2- Para falar ben unha lingua que hai que é ineludible facer antes?
3- Por que a un polaco lle pode resultar máis doado aprender galego en catro meses que a un asturiano?
4- Seica a franceses, británicos , españois e estadounidenses lle resulta máis complicado aprender outros idiomas? Como se explica?
5- Unha cousa curiosa, por que cres que os galegos cando se lles pregunta se falan ben o galego din que na súa comarca non, que é noutro punto de Galicia onde se fala ben o noso idioma? Cales son as razóns obxectivas que contribúen a este tipo de crenzas?
6- O autor do libro fai referencia a unha gaivota chorona, que quere dicir con isto? Explícao razoadamente.
7- Que quere dicir Núñez Singala cando di que "usa un castelán tinguido de galego"?
8- Seguindo o reto que nos plantea o autor imos poñer en castelán correcto o seguinte texto dun home que fala sobre a situación que estamos pasando:
Érache boa! Madia leva, namentras non haxa unha vacina eu espétome na casiña, canda a lareira, con sentidiño, e se hai que deixar a poula as terras, e pasar todo o día esperrechado no sofá en cirolas, faise, e se petan na porta, que peten por máis riquiño ou o máis langrán ou galopin que sexa. Vaites, vaites, presta ver como poalla e ti sen te mollar. Non che sei, que vou dicir, coma o colo dunha nai non che hai, só vou saír botar o cosco.
9- E como se fai no capítulo imos tamén conxugar catro verbos en presente de indicativo con alternancia vocálica, a ver que tal o fas (lembra que para falar unha lingua ben, hai que realizar un esforzo, sobre todo se non é a túa lingua habitual, e en principio vas cometer loxicamente erros):
LITERATURA: NARRATIVA páx. 118.119.120.
Textos narrativos: A historia, a estrutura, os narradores e o punto de vista, personaxes, os tempos e o espazo.
LITERATURA
Subxéneros narrativos páx. 158, 159 e 160
Subxéneros literarios: O romance, a fábula, o conto, o mito e a lenda. A novela.
Subxéneros non literarios: A noticia, a reportaxe e a crónica.
OLLO: Diferenzas entre mito e lenda (no libro aparece un tanto escuro).
1ªA lenda está baseada nun acontecemento histórico aínda que co tempo se enriqueceu con elementos de fantasía. O mito non ten ningunha base real ou referenza temporal histórica concreta, trátase dunha narración fantasiosa.
A lenda pretende narrar, de forma popular, de boca a boca, un acontecemento histórico. O mito intenta explicar a orixe do mundo, explicar condicións naturais ou sucesos que estéan máis aló do noso entendemento.
A lenda fai mención a personaxes que existiron, personaxes históricos. O mito está protagonizado por personaxes de fantasía e heroicos.
Imos ler poesía, traballar con 9 poemas de Rosalía de Castro dos seus dous libros para poder coñecela un pouco mellor e para entender como segue viva a través das versións que distintos cantantes e distintos estilos proxuran achegarnos a súa obra.
Que temos que facer con estes poemas ? Ademais de lelos e escoitar as versións musicais que colocamos no enlace de máis abaixo. Responder ás seguintes cuestións:
1- Identificar as temáticas recorrentes nos 9 textos de Rosalía tanto de Cantares Gallegos como de Follas Novas
2- Responder a un cuestionario de cinco preguntas sobre o noveno poema a partir do vídeo (unha versión moi particular do grupo DE VACAS sobre un poema de Rosalía).
