'Estamos fartos de saber que o povo galego fala un idioma de seu, fillo do latim, irmao do Castellano e pai do Portugués. Idioma apto e axeitado para ser veículo dunha cultura moderna, e co que ainda podemos comunicar-nos com mais de sesenta millóns de almas (...) O Galego é un idioma extenso e útil porque -con pequenas variantes- fala-se no Brasil, en Portugal e nas colónias portuguesas'.
Onte fixeron catro anos do día en que a Galiza marcou un punto de inflexión na historia recente do país.
O 1 de decembro de 2002, máis de 200.000 persoas colapsaban Santiago de Compostela para acudiren a unha masiva manifestación en protesta polo desastre do Prestige. "Aquí está a dignidade, aquí está a conciencia libre, aquí está un pobo vivo, aquí está a honra de Galiza", dicía Manuel Rivas naquela xornada no inicio do manifesto lido na Praza do Obradoiro.
O desastre do Prestige conseguiu un récord nacional: en Santiago tivo lugar a maior manifestación da historia do país, cunhas 200.000 persoas que tiveron que pasar por turnos ao Obradoiro. Manuel Rivas tivo que ler dúas veces o manifesto, as autoestradas tiveron que deixar pasar aos vehículos sen pagar peaxe e milleiros de persoas non deron chegado a tempo... O país colapsouse nas entradas de Compostela.
Con este monólogo de Carlos Blanco quero lembrar esa data na que os galegos recuperámo-lo noso orguio. Catro anos coa cabeza ergueita, catro anos de DIGNIDADE.
Galiza, avante a toda máquina!! Mira aló, ao lonxe... podes velo? É o futuro, alí nos diriximos. Navega terra nosa, bogade galegos.
Non nos humillarán Nunca Máis!
Os versos de A Randeeira dun fermosos poema se non me equivoco de Cabanilla#blgtk08#s foron cantados polo pepeiro Juan Pardo. En calquera caso fermosos versos.
