|
|
|
|
|
|
|
| Os muiños de auga en San Fiz. |
|
 Se tomamos como referencia o Catastro de Ensenada do ano 1752, podemos ver que na
feligresía de San Fiz de Navío, nos regatos que recorren a parroquia atopamos que había a lo menos tres muiños, dous deles de maquía e outro de uso particular. De maquía quere decir que o muiñeiro cobraba unha “maquía” ou sexa unha parte da fariña que moía.
Os veciños que posuían ises muiños son os siguintes:
Gregorio Pérez que era veciño de Osmo tiña un muiño de fariña de pedra negra, sito no regueiro das Candorcas, moe catro meses o ano coa rega da “ Agualevada”. E de maquía e regula a súa utilidade o ano en catro fanegas de centeo e cen reais de vellón.
Jorge Alvarez , veciño doutra feligresía, tiña outro muiño de fariña, tamén de pedra negra, moe catro veces o ano coa rega da “Agualeveda”, tamén e de maquía e regula a súa utilidade en catro fanegas de centeo e cen reais de vellón e paga de foro o Conde de Ribadavia tres ferrados e medio de centeo.
Félix Toubes, veciño doutra feligresía, que ten un muiño frente a sua casa e souto para servicio dela, e de fariña e de pedra negra, moe un mes o ano co arroyo de Souto de Faixo e regula a súa utilidade nunha fanega de centeo e vintecinco reais de vellón .
O único que se conserva, ainda que en estado ruinoso, e o do Regueiro das Candorcas, que co tempo pasou a outros propietarios a chamouse u muiño “ Das Patelas”.
|
|
|
|
|
|
|
