|
|
|
|
|
|
|
| De ben nado é ser agradecido . |
|
.jpg)
Xa dende fai bastantes anos , cando penso na escola e nos mestres da miña infancia , surxe a idea dun agradecemento especial a mestra da escola de San Fiz : Dña Manuela .
Agora que xa pasaron os arreós i as prisas da xuventude , agora que acougaron as ansias locas de brinca e diversión , agora que chegou a calma que solen dar os abundantes cumpleanos celebrados , agora que cada mañá asisto o reconto e peinado dunha boa chea de canas … agora e o momento de voltar a vista atrás e reconocer que alí naquela pequena escola de San Fiz , foi donde se forxaron os primeiros ideales , os primeiros soños ; e quen foi axudando a cociñar o que oxe somos , foi éla : Dña Manuela , pois os nosos pais éralles pouco o tempo para votar as patacas , levar as vacas o monte e atender as leiras .
Sí ; con éla comezamos os primeiros percorridos polo mapa de España , cantaruxando aquello de “ El Miño nace en Fuentemiña , provincia de Lugo , pasa por Lugo , Orense y Pontevedra , y desemboca …”
Foi alí na escola donde se sentaron as bases do que agora somos : uns mestres , outros empresarios , outros peons , non importa o que agora somos , todos tivemos unha oportunidade dentro dunha orixe parecida .
Eran tempos difíciles pros mestres , e senón acordádevos do dito aquel : “ Pasas mai fame que un mestre de escola “ pero éla sempre estaba alí , puntual , atenta a cada necesidade de cada neno ; por moi duro que fose o inverno a escola estaba aberta , e se facía moito frío , deixábanos traer unha lata chea de brasas , que víñamos abanicando por o camiño , e nos daba calor nas primeiras horas da mañá . E qué dicir daqueles meses de Mayo na escola , as nenas recitando os seus versos , o altar adicado a Virxen , os rezos do rosario todas as tardes .
Por todo iso e por moito mais , síntome na obriga de agradecerlle aqueles anos que adicou a nosa formación , destacando nela a dobre tarefa que desempeñaba : nai e mestra . Soupo conxugar a faceta conciliadora e agarimosa dunha nai con outra severa e constante dunha mestra . Agora toca por tanto facer unha cura de humildade o ver os títulos , os logros acadados , ainda que levan o noso nome i os nosos datos non debemos permitir que escondan todos eses anos de traballo que éla adicou a nosa formación cultural i humana .
Gustaríame ser un pouco escritor ou poeta para dicir en palabras todo o que eu sinto , pero como non o son , soamente trato de dibuxar sentimentos con estas palabras que éla me aprendeu de pequeño , sinto que si Dña Manuela as ve , vai dicir : “ Santi , xa che dicía eu que tí non eres de letras , senon de ciencias … “ pero enfín , como mellor se expresan as sensacions , os recordos i os sentimentos son con feitos e si non se pode , pois faise con palabras , pero non con fórmulas químicas .
Nestres intres a bastantes kilómetros de San Fiz , cerro os ollos e vexo a escola no medio da Carballa i unha ringleira de nenos pelexándose por poñerse de primeiros na fila que os conduce hasta a porta da escola , Doña Manuela baixa as escaleiras da sua casa e todos a un coro adicámoslle un “ bos días Doña Manuela “ , entramos a escola , comenzan as clases … e a mín apáganseme os recordos … e asoma unha bágoa . |
|
|
|
|
| Escudo dos Toubes (1). |
|
.JPG)
Escudo enteiro , sobre campo de ouro tres contrabandas de gules que neste caso son amaidas ( faixas recortadas cuxos extremos non tocan os bordes do escudo ) , posue un casco que representa a un antiguo nobre ou fidalgo , pois vai posto de perfil hacia o lado diestro , forrado de gules e con tres rejillas , portando penacho multicolor , que corresponde as armas do seu escudo .
Pódese ver na fachada do pazo da Touza e sin dúbida representa os primeiros moradores de dito pazo .
Este blasón figura no libro " El arte en las Labras Heráldicas del Ribeiro " . |
|
|
|
|
|
|
