ARGUMENTO

En Eiranova acaban de instalar un novo reloxo no campanario da igrexa. Xa dende a primeira noite o reloxo compórtase dunha forma estraña: ás doce da noite non dá doce badaladas, senón trece. O reloxeiro demostra que non hai avaría que xustifique tan peculiar comportamento, e en Cristina e nos seus amigos esperta o interese por desentrañar o misterio da décimo terceira badalada. Pouco a pouco van chegando aos rapaces unhas enigmáticas e sucesivas mensaxes que os levan a coñecer a verdade. Cando coñezan a causa de que o reloxo dea unha badalada de máis cada media noite, atoparanse cunha gran sorpresa.

TEMAS

Na miña opinión, o tema principal baséase en dicir que non todo o mundo é como parece, como no caso do xuíz, que lle gustan moito os nenos porque os adultos son demasiado serios e non se pode xogar con eles.

PERSONAXES

Cristina: é a irmá maior de Miguel; é alegre e intelixente, pero algo descoidada. Gústalle a literatura e os libros de Cunqueiro.

Miguel: é un neno moi espelido e a pesar de ser o máis pequeno do grupo, aporta moito ao descubrimento da persoa que toca a badalada número trece.

Elisa: é unha nena bastante educada e calada, pero á vez moi lista.

Delio: é amigo das bromas, moi chistoso, aínda que ás veces demasiado. É moi amigo de Pedro.

Pedro: o maior do grupo, maduro e sensato. É o máis valente de todos.

Xes: crego de Eiranova, unha persoa sensata pero despreocupada.

O xuíz: a pesar do seu oficio, é alguén feliz, intelixente e cariñoso, aínda que impón respecto e seriedade a primeira vista.

TEMPO E ESPAZO

CRÍTICA PERSOAL

Este libro gustoume en especial porque o lector participa na historia, xa que ten que descifrar mensaxes para poder continuar e decatarse do que sucede, de forma que ao final non é o escritor o que desvela o misterio, senón un mesmo.

Pablo Potel Mariño

2º ESO Curso 2009/2010

Despois dun dos seus concertos coa súa banda, un home interésase por un violín que leva unha muller, Regina, que lle explica que é a sobriña dun xudeu de Cracovia que sobreviviu ao exterminio nazi traballando de luthier ata que un dos comandantes, afeccionado á música, descobre que é violeiro e lle manda construír ese violín, que tiña que ser perfecto.



Neste libro trátanse temas como o vexame ao que están sometidas as persoas dos campos de exterminio durante a Segunda Guerra Mundial e as condicións infrahumanas nas que se vivía alí. Tamén, aínda que pasou moito tempo, a xente deses lugares como os que di o libro, seguen tendo algo de medo ao lembralo.


Daniel: xudeu de Cracovia residente no campo de exterminio de Auschwitz, que se fai pasar por luthier cando en realidade é violeiro. É o protagonista da historia.

Regina: sobriña de Daniel. Violinista, é a que conta a historia.

Bronislaw: compañeiro de Daniel no campo.

Coronel Sauckel: afeccionado á música clásica, é o que descobre o verdadeiro oficio de Daniel e o que lle manda construír o violín



A historia está ambientada na Segunda Guerra Mundial no campo de exterminio de Auschwitz durante o holocausto nazi, onde se describen os traballos e as torturas á que estaba sometida a xente que residía alí.



O que menos me gustou foi cando Regina comeza a contarlles a historia do seu tío Daniel e do violín aos seus compañeiros porque pasa dunha época a outra moi rápido.