|
|
|
|
|
|
| Grupo de teatro da Pontepedriña |
|
Para nós, a hora de teatro é moito máis ca unha hora despois da clase, son sesenta minutos de emocións e risas, na que aprendemos como actuar, a forma correcta de dirixirse ao público, como xesticular acompañando ás palabras, como movernos polo escenario e outra moitas cousas. Tamén nos axuda a perder a vergoña diante do público, e nos axuda uns aos outros ao facer unha obra... Nos primeiros meses fixemos xogos e exercicios de expresión e na segunda avaliación comezamos a interpretar obras teatrais moi interesantes e divertidas coma ?Intrucións para pedir cousas? de Núñez Singala ou ?O seu can morde?? e ?Retranca?, ambas as dúas de Avelino González e nas cales se distingue sen ningunha dúbida a típica retranca galega, que fai aos galegos diferentes dos demais e únicos.
Invitámosvos a que o próximo curso, vos unades a nós e o pasedes de marabilla á vez que aprendedes unha morea de cousas.
Os fantásticos : Artur e Miguel. (1º ESO S)
|
|
|
|
|
| Encontro co EDNL do IES Félix Muriel de Rianxo |
|
 Visita a Rianxo.
Cuarto de Pontepedriña cando vai pola Ribeira
Cuarto de Pontepedriña cando vai pola Ribeira
descalciños pola area parece unha rianxeira
descalciñas pola area parece unha rianxeira
alumnos veñen , alumnas veñen , alumnos veñen e van,
que veñan os de Rianxo que ven o imos pasar.
O pasado 24 de marzo fixemos unha saída a Rianxo, principalmente a ver tres museos.
O primeiro foi o de Manuel Antonio e estaba situado na casa na que el nacera, con diferentes habitacións repletas de fotografías da súa mocidade. Sabiades que Manuel Antonio fixo un pacto de sangue aos 16 anos comprometéndose a falar sempre o galego?. Este escrito atopámolo no primeiro andar, xunto con outros textos que mostran o principio da súa andaina no mundo da literatura. No terceiro andar había unha maqueta dun barco, o Constantino Candeira no que Manuel Antonio estivo embarcado, facendo as prácticas de náutica, e onde escribiu varios poemas do libro ?De catro a catro?.
Case ao carón desta casa está o Museo do Mar. Nel vimos todo o relacionado coas embarcacións, o mar e a pesca.
Finalmente, visitamos o Museo de Nós de Nuco, no que vimos esculturas deste autor de célebres figuras galegas como Castelao ou Rosalía de Castro.
Pero sen dúbida a mellor parada foi a cuarta. A visita ao IES Félix Muriel. Alí coñecemos a rapaces e rapazas xeniais de 1º de Bacharelato, máis tranquilos ca nos, iso si, nos recibiron na entrada do instituto ao son da Rianxeira, e a continuación recitamos e escoitamos textos e poemas.
A tarde rematou na praia, todos xuntos, rianxeiros e composteláns, onde nos despedimos coa lectura de Adeus. Foi sinxelo convencer aos profes para volvernos ver. Agora toca agardar a súa chegada.
Ata a próxima!!!
|
|
|
|
|
| Visita Trasalba. Ruta da Esmorga. |
|
Este ano un dos libros que tivemos que ler na clase de galego foi A Esmorga de Blanco Amor, que xusto coincidiu coa estrea da súa adaptación cinematográfica, á que os nosos profesores de galego nos levaron encantados.
Pero para rematalo de todo e aproveitar ben que tiñamos que ler o libro, organizáronnos unha pequena viaxe a Ourense, que todos agardamos con impaciencia, xa que era a primeira excursión deste agobiado curso.E chegou o día, primeira mañá que non nos erguiamos pensando en que tiñamos exame a segunda ou clase pola tarde.
Saímos do instituto ás 9 e media, un autobús agardaba preto do centro, puxémonos cómodos e comezamos a nosa viaxe a Ourense con parada en Trasalba para visitar o Pazo de Otero Pedraio.
A viaxe de ida fíxose un tanto longa mais como xa o esperabamos, iamos preparados: cartas, cámaras de fotos, comida, música?
Tiñamos que estar en Trasalba ás 11, pero chegamos un pouco tarde, puntualidade Pontepedriña. Alí, visitamos o pazo e a medida que o faciamos iamos lendo fragmentos de obras de Otero Pedraio en cartolinas colocadas en recunchos da casa.Ao rematar puxémonos rumbo Ourense, onde nos agardaba un guía que nos levaría a facer a ruta da esmorga polas rúas da cidade, lendo as respectivas placas situadas nas diferentes rúas.
Estabamos mortos de fame así que cando rematamos, os profes deixáronnos ir a comer e dar unha volta por Ourense ata a hora de volver.
Ás catro e vinte quedamos para coller o bus na praza principal, e, como non, por non perder o costume, tivemos que agardar polas tardonas de turno, que viñan correndo rúa abaixo porque, claro, é o que ten quedarse mirando escaparates.
A viaxe de volta foi un tanto do mesmo que a de ida, aínda que neste caso habería que sumarlle os entretidos debates da parte traseira do bus.
Chegamos a Santiago ás seis, baixamos do bus e? comezou a sarabiar! Santiago querido, xa tardabas, botábasnos de menos eh...así que baixo esta estampa tan típica santiaguesa, cada un foi para súa casa, aínda que a algún aínda lle quedaron ganas de tomarlle unha no bar.
Lucía Casal Pérez 2ºB
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
