| Falar galego como afirmación e sostén da herdanza que levamos no corazón. |
|
| Unha susbstancial aposta de alumnos dos cursos de idioma galego de Bos Aires pola cultura de Galicia |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Artigo publicado pola biografía escrita polo Comandante do Terzo de Galegos |
|
http://www.elpais.com/articulo/Galicia/humanista/pontevedres/fundo/Argentina/elpepuespgal/20101020elpgal_18/Tes
A celebración durante este ano do bicentenario do nacemento de Arxentina destapou a vida das figuras militares e políticas que fixeron posible a construción do país austral. Ata agora de Pedro Antonio Cerviño, un dos protagonistas da Revolución de Maio, o que máis soaba aos porteños era o seu apelido, porque dá nome a unha das rúas emblemáticas do coqueto barrio de Palermo. Hoxe en día son cada vez máis os que se interesan pola traxectoria deste galego que participou no establecemento dos límites xeográficos entre Arxentina e Brasil e predicou o respecto aos pobos indíxenas.
Defendeu que os indíxenas quedasen a vivir nas súas terras.
Cerviño cruzou o Atlántico procedente do seu Campo Lameiro (Pontevedra) natal. "Se teño que definir a Cerviño nunha frase diría que é o pai galego da Arxentina porque na súa figura reúnense todas as virtudes e ideais que Galicia deixou a este país", sinala Horacio Vázquez, autor dun libro sobre el e actual comandante do Terzo de Galegos, un corpo militar fundado polo propio Cerviño, que se distinguiu na loita contra as tropas inglesas que trataban de invadir Bos Aires.
Na súa investigación, Vázquez tratou de coñecer mellor a un home cuxa vida persoal segue sendo un misterio. "Nin sequera sabemos ben os motivos que lle levaron a desprazarse desde Galicia a Bos Aires cando apenas contaba 17 anos. Só puidemos pescudar que era dunha familia de orixe nobre pero humilde", sinala Vázquez.Cerviño chegou á capital arxentina en 1774 e incorporouse como cadete ao rexemento de infantería da guarnición do Río da Prata. Cando aínda levaba pouco tempo no novo continente volveu a España, concretamente á Academia de Matemáticas de Barcelona, para completar a súa formación e converterse en enxeñeiro militar. Segundo indica Vázquez, converterse naqueles tempos en enxeñeiro era como hoxe en día "estudar para ser astronauta".
No caso de Cerviño, os coñecementos adquiridos fóronlle de moita utilidade nos diversos proxectos que acometeu ao longo da súa vida. Tras o seu regreso a Bos Aires traballou como membro da comisión que establecía os límites xeográficos entre a rexión que hoxe é Arxentina e Brasil, viaxou a unha provincia do norte para estudar restos dun meteorito e percorreu os ríos Paraná e Uruguai para realizar informes sobre o seu navegabilidad. Esta última tarefa realizouna por encargo do tamén militar e naturalista aragonés Félix de Azara. En realidade Cerviño facía o traballo de campo que daría lugar ao coñecido libro Viaxes pola América Meridional, do que é autor o propio Azara.
Vázquez explica que o rastro das ideas progresistas de Cerviño pode atoparse ao repasar as notas que escribiu para este libro, xa que fala dos indíxenas que vivían nestas terras sempre de forma moi respectuosa. "Era un humanista. Realizou estudos sobre o desenvolvemento poboacional dos lugares onde vivían os indios e sempre avogou por integralos e non pola súa expulsión", sinala o autor da biografía de Cerviño. O militar galego tamén realizou unha carta naútica do Río da Prata e un plano topográfico de Bos Aires.
Cerviño tivo un papel destacado na resposta aos ataques dos ingleses a Bos Aires durante a primeira década do século XIX. El fora o primeiro director da Escola Nacional de Náutica que foi o embrión para a formación do coñecido como Terzo de Galegos, un corpo formado principalmente por soldados de orixe galega que tivo un papel moi destacado para impedir que os ingleses conquistasen Bos Aires e que actualmente se mantén como corpo honorario.
A pesar da multitude de documentos revisados polo autor da biografía, non resulta fácil realizar un retrato humano de Pedro Cerviño. Sábese que casou en 1802 con María Bárbara de Barquín, tamén con ascendencia española, coa que non tivo fillos, e tamén se coñece a súa adscrición como laico á orde franciscana. En Arxentina a súa figura é sobre todo coñecida pola súa participación no Cabido Aberto que deu inicio á Revolución de Maio de 1810, que marcou o inicio do proceso de independencia de Arxentina tras a invasión de España por parte das tropas napoleónicas. Cerviño apoiaba ao grupo liderado polo xeneral Cornelio Saavedra, que avogaba pola chegada dos criollos ao poder pero mantendo as estruturas sociais creadas polo Virreinato do Río da Prata. Cerviño morreu apenas dous meses antes de que a independencia de Arxentina fixésese efectiva en xullo de 1916.
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
