| Falar galego como afirmación e sostén da herdanza que levamos no corazón. |
|
| Unha susbstancial aposta de alumnos dos cursos de idioma galego de Bos Aires pola cultura de Galicia |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| O artigo de Victor Freixanes no xornal La Voz de Galicia |
|
 VENTO NAS VELAS
O Terzo dá Fala
Ou 17 de decembro de 1806 creouse na cidade de Bos Aires ou Terzo de Voluntarios Urbanos de Galicia, tamén chamado Terzo de Galegos, milicia organizada para defender a capital do acoso dous ingleses. A unidade de infantes chegou reunir arredor de 600 naturais de Galicia, ás ordes de Pedro Cerviño, comprometidos coa defensa dá cidade, e a súa memoria sinala unha dás páxinas máis heroicas daquelas beiras do Prata. Anda nas crónicas e cantáresnos. A bandeira branca dous galegos (aínda non azul e branca) pode verse na igrexa de San Pedro Telmo, nos barrios do sur, e na Escola de Náutica dá capital arxentina.
Quince anos antes, en 1790, constituírase a Congregación de Naturais e Orixinarios do Reyno de Galicia, primeira organización societaria dá que noticia non continente americano, antecedente dás vigorosas comunidades societarias que, a partir do século XIX, xurdiron naquelas terras. Celebraba a súa festa anual ou 25 de xullo non adro dá igrexa de San Ignacio: romaría de tamborís e gaiteiros. Daquela xa vos galegos constituían unha dás achegas máis numerosas dá capital do Prata. Non Terzo de Galegos, que defendeu a cidade en 1806, figuraba Bernardino Ribadavia, ou que logo sería primeiro presidente dous arxentinos.
Douscentos anos despois, un grupo de fillos e netos de emigrantes acordaron constituír ou chamado Terzo dá Fala en homenaxe a aqueles precursores. Acaban de nacer. Son arredor de corenta persoas, de distintas idades e diversas profesións: arquitectos, avogados, funcionarios públicos, estudantes? Reuníronse por primeira vez arredor dás convocatorias de ensino dá lingua galega que promovía a anterior Xunta de Galicia (ou bipartito) e vos máis deles nunca visitaron Galicia. Cando a nova Administración por razóns económicas decidiu retirar vos profesores, non recuaron, organizáronse asembleariamente e xúntanse unha vez á semana para seguir estudando, comentando libros, informándose dá historia dúas seus avós, noticias dá terra, música, libros? Como non acceden doadamente ás lecturas que necesitan, utilizan fotocopias, e apáñanse coma poden. Tiven ou honra de visitalos e compartir con eles unhas horas non Centro Lalín, onde noutrora por certo reuníase clandestinamente Raúl Alfonsín cos seus seguidores, traballando a prol dá democracia, en plena ditadura dous militares.
Non son vos únicos. Non é a primeira vez que falo dás faladoiros do café Tortoni, por exemplo, animadas por Débora Campos e Andrea Covas. Antonio Pérez Prado, recentemente falecido, presidía a asociación Os Gromos, tamén de xente nova. Ou colectivo Xeito Novo traballa dende hai tempo cos mesmos obxectivos: a pervivencia e continuidade dá memoria dúas galegos entre as novas xeracións de emigrantes ou descendentes de emigrantes. Ou grupo Sete Netos leva a música galega, mesturada con outras músicas celtas, polos escenarios do continente americano (algunha vez estiveron en Galicia). Máis recentemente, creouse ou colectivo Herbas do Prata? Son algúns casos. Malia vos que non ou queren ver, a Galicia exterior existe.
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
