?Eu teño tantos irmáns
que non os podo contar
no val, na montaña,
na pampa, e no mar.

Cada quen cos seus traballos,
Cos seus soños, cada quen.
Coa esperanza por diante,
Coas lembranzas detrás.

Eu teño tantos irmáns
que non os podo contar.

Xente de mans quentes
por aquilo da amizade.
Cun choro, para choralo,
cun rezo, para rezar.

Cun horizonte aberto
que sempre está máis alá
e esa forza para buscalo
con teima e vontade.

Cando parece máis preto,
é cando se afasta máis.
Eu teño tantos irmáns
que non os podo contar.

E así seguimos andando,
curtidos de soidade.
E en nós van os nosos mortos
para que ninguén fique atrás.

Eu teño tantos irmáns
que non os podo contar
e unha irmá moi fermosa
que se chama Liberdade?

(A tradución foi feita na clase de Lingua, sen pretensión literaria nin poética)