| Falar galego como afirmación e sostén da herdanza que levamos no corazón. |
|
| Unha susbstancial aposta de alumnos dos cursos de idioma galego de Bos Aires pola cultura de Galicia |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| FALAR - 19/09/2014 |
|
Por Susana García Otero
Elixín este conto de Séchu Sende titulado ?Falar? porque penso que quizais sexa unha situación vivida polo meu pai, fillo de galegos de Ourense. Non creo que sexa o caso de miña nai xa que o meu avó materno era de Vigo e alí fálase máis o castelán ?segundo confirma tamén Marita- e a miña avoa era uruguaia, filla de galegos de A Coruña, e só coñecía algunhas palabras ou frases soltas.
O relato está narrado en primeira persoa por Clara, unha nena de apenas un ano que xa quere comezar a falar. Ela observa atentamente os movementos da súa casa e da súa familia. Sabe que é moi importante comezar a falar porque así poderá comunicarse mellor cos seus pais. Ela practica en segredo algunhas palabras porque quere que todo saia moi ben. Agora, hai algo que lle chama a atención e a confunde. É que cando os seus pais falan entre eles, ou cos seus avós, din ?A nena está esperta?, mais cando falan con ela din ?Clara, mi niña, ya estás despierta?. A nena non sabe porque lle chaman ?mi niña? se ela é ?a súa nena?.
Clara está nun dilema, pensa que eles están agardando que ela se poña a falar pero ela non sabe se o facer como o fan os seus pais cando falan entre eles ou se poñer a falar desoutra maneira na que falan con ela. E remata dicindo ?As súas razóns terán para non querer que fale coma eles?.
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
