| Falar galego como afirmación e sostén da herdanza que levamos no corazón. |
|
| Unha susbstancial aposta de alumnos dos cursos de idioma galego de Bos Aires pola cultura de Galicia |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| A MIÑA CHEGADA AO TERZO. |
|
Por Marita Ramallo Freijeiro.
Cheguei ao grupo no final do 2009 nunha xuntanza no Club Español.
Foi un ano moi malo para min pola enfermidade e morte do meu home.
No club a Meiga invitoume a una xuntanza de fillos e netos de galegos. Eles estudaran galego e cando os cursos remataron, formaron un grupo chamado Terzo da Fala para practicar a lingua. Gustoume moito este proxecto pois eu, sendo galega, non falaba o meu idioma.
Eu cheguei a Bos Aires en 1939 coa miña nai e dous irmáns, exiliados. Había dous anos que chegara meu pai ao país. El era un galeguista de alma amigo de personaxes tan brillantes como Castelao, Suárez Picallo, Arturo Cuadrado por mencionar só algúns.
Eles viñan xantar na nosa casa en Flores pois a miña nai era una moi boa cociñeira.
Ela non falaba galego e na casa só se usaban palabras ou se cantaba en galego.
No grupo quedei marabillada do amor que eles sentían por Galicia, pola súa lingua e a súa cultura. Ademais , polo agarimo e pola comprensión con que me recibiron.
Eu comprendía o galego, mais non sabía a gramática nin a fonética nin a escritura.
Despois de facer o curso do Celga I e II, eu sigo nas nubes. Socorro!!!
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
