| Falar galego como afirmación e sostén da herdanza que levamos no corazón. |
|
| Unha susbstancial aposta de alumnos dos cursos de idioma galego de Bos Aires pola cultura de Galicia |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| CONSUELO. A HISTORIA DA MIÑA AVOA - 19/09/2014 |
|
 Por Mirta La Gamma.
Samos,Lugo, mil oitocentos noventa e catro.
Consuelo é una rapaza alta, morena e alegre como un pandeiro. Mais a súa nai e o seu pai morreron.
Ela e a súas irmás están moi tristes. Foron vivir a Sarria coas súas tías e as súas curmás.
Elas facían traballar as tres rapazas como Cincentas.
A rapaza medra en Sarria coas súas irmás. Con dezaseis anos viaxa a Bos Aires e traballa coidando dos nenos nunha casa de familia.
Coñece a Francisco, galego da Coruña, e casa con el. Coa súa irmá Basilisa, que xa vive en Bos Aires, ten unha boa amizade e sempre fala da pequena Emilia que quedou en Galiza.
Consuelo ten tres nenas, unha delas, Elida é a miña nai. Un día, miña nai e as súas irmás están xogando no patio mentres a súa nai lava a roupa. Chega unha rapaza de dezaoito anos máis ou menos e, cando ve o cadro, pregunta: ?Ti es Consuelo ? ?. Consuelo, con bágoas nos ollos berra emocionada ?E ti es Emilia?. As cinco mulleres choran de alegría.
|
|
|
|
|
| 1 Comentario(s) |
|
| 1 |
Nuestras historias: eso es lo que somos. Es lo que ate#blgtk08#soramos y es lo que tenemos para entregar. Hermoso!!! |
|
|
Comentario por CPM (24-07-2014 15:44) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
