| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| SENTIMOS O PASAMENTO DE LOURDES |
|
Finou Lourdes Lores Melio, ela era a viuda de Santiago Melio Vidal que fora barbeiro de toda a vida no barrio de San Roque. Fai pouco tempo os do Faiado pasamos o día na Residencia Valle Inclán, nas Sinas. Alí gravamos entrevistas, para o documental, a varias personas, e alí, ese mismo día, coñecimos a Lourdes. E nos enamoramos de Lourdes. Nos decía aquilo de "como me gustaría ir a cociña a enseñar a estas a facer empanadas". E botaba unhas gargalladas como mundos...
Toda alegría, pero... tiña moitos anos, noventa e catro... foi un privilexio e un honor coñecela.
A nosa blogueira e colaboradora, Lourdes Melio, o noso abrazo, a aos seus irmáns Santiago e Ricardo, as súas noras, netos e resto da familia o noso pésame mais sincero.
O enterro sera mañá luns, 20 de febreiro, as cinco e media da tarde.
|
|
|
|
|
| Pasen....chega o antroido. |
|
E imos na procura de disfrutalo.
Porque os pobos, a xente que traballa (os que traballamos sin cobrar xa somos a última carta da baraxa, a que se descarta) merecemos ser felices. Non pode ser que se nos trate tan mal, todo o que se lee.... todo... na radio, na television, na prensa, e triste a rabiar... e non o merecemos, non. Por iso como remedio para as cabeciñas e os corazóns... ¡VIVA O ANTROIDO!
Tamén aproveitamos para saudar as boas personas de Cea e Castrogudín que hoxe estrean carpeta.
A subida de hoxe son 34 fotografias repartidas polas seguintes Galerías:
Atopando detalles (3)
Cea-Castrogudín (7)
O Carril (9)
Tempo de Antroido (15)
Saude e Alegría... e a disfrutar. |
|
|
|
|
| SUBINDO COARENTA E CATRO FOTOS E VAN... |
|
¡CELEBRANDO AS SETE MIL!
Non é fácil... é un sentimento, gústanos, pero tamén é unha especie de disciplina... que as veces... píllanos cansos. Pero apelamos a responsabilidade... a seriedade... e ahí vamos.
Empezamos case onte e temos sete mil fotos subidas ao blog (na recámara do arquivo ainda quedan setenta mil), é un fondo incalculable, pero, bueno, deixémonos de presumir.
Hoxe subimos nas Galerías de:
A Vilagarcía de Onte (9)
O Carril (11)
Personas Recordadas (2)
Trabanca e a Torre (12)
Vilaxoán (9)
Xentes e Lugares (1)
E agora disfrutar desta subida entre fin de semanas. |
|
|
|
|
| Deixounos... Carmen Rey |
|
Mais coñecida como Carmiña Comendador. Estivo casada con Carlos Comendador toda a vida. formaron unha familia con cinco fillos, aos que nos hoxe mandámoslle un sentimento de respeto pola memoria da sua nai.
A Carmiña sempre a lembraremos como unha muller chea de dozura, lembrámola fai un tempo na súa casa cando Carlos nos contaba como era Vilagarcía fai anos, moitos anos...
Carmiña era filla de Manolo Rey que, xunto con Urioste e Juanito Buhigas, marcaron a cultura de Vilagarcía por décadas.
Gracias a Carmiña por formar parte do noso pobo e da nosa memoria.
Carmiña, nesa composición fotográfica dunha entrega de premios, é a cuarta pola esquerda con traxe escuro. |
|
|
|
|
| Finou José Piñeiro |
|
Hoxe enterrouse a José Piñeiro, Seso, para a súa familia, veciños e amigos.
Seso era fillo de Matilde, a Minanta, e do seu home, un dos Rubios da Torre, traballadores e grandes personas que deixaron boas lembranzas entre os seus veciños.
Seso traballou media vida en muebles Saavedra, era moi coñecido, por medio mundo.
Na fotografía o vemos no bar de Victoria, a Garabana, facéndolle unha homenaxe a un veciño da Torre que chegaba de Asturias.
Tucho Caeiro, Chito, o señor Antonio, José Piñeiro (Seso), Julio, fillo do señor Antonio, Tino, Pino Chorén, Manolo, o Pericoto.... memoria viva da Torre.
Hoxe lembramos como non podía ser doutra maneira a José Piñeiro
fotografía donada pola familia Abad Sabarís
|
|
|
|
|
| Aniversario do Blog |
|
Hoxe facemos tres anos (os regalos en forma de comentarios, gracias).... temos aquí, nesta vosa casa, exactamente, 6.954 imaxenes... non se ven nunha tarde, tampouco se suben tan fácil, non imos decir aquílo de... ¡somos unicos¡... pero estamos ledos.
O aniversario celebrarémolo noutro momento, cando cheguemos as sete mil, posiblemente na próxima subida. De tódalas maneiras, nós, na casa faremos un brindis por este blog que os do Faiado tanto queremos, tanto respetamos, por ser parte da historia do noso pobo e das súas xentes.
A subida de hoxe vai nas Galerías de:
Os Amigos (5)
Tradicións Nosas, Festas e Actos (5)
Familia (4)
Levantamos a nosa copa pola xente que é protagonista das nosas imaxenes.
Vai por eles. Tamén para os blogueiros mais fieles, para os que están co blog, porque lle queren, sin mais e por todos e todas aquelas que estiveron.
Disfrutade e recibir un pouco de calor da nosa parte para resistir este frío siberiano. |
|
|
|
|
| Paz para Roxelio Diz |
|
Queremos ca foto do noso blogueiro Roxelio Diz expresar o nosos sentimentos, xa fai un ano que nos deixou para sempre ala en Mexico a sua terra de acollida. Pois ben fai uns dias os restos de Roxelio esparcironse pola ria, a sua viuda Lisi, viaxou para cumplir o que Roxelio queria, voltar a o seu Vilaxoan.
Lisi padeceu un viaxe moi corto cheo de emocions, un dia antes de marchar visitou a nosa Tete Fernandez e lle contou as ganas que tiña de atopar a xente do Faiado e claro Tete nos chamou e puxemonos en contacto. Foi moi gratificante falar con Lisi, a o mesmo tempo doloroso, as lembranzas estaban ahi con nos. Nadie escribeu un articulo sobor o Faiado como Roxelio a raiz do festival de musica dos sesenta. Nadie. Como todolos pais cos fillos tamen sabia ser critico. Mais dunha vez tivemos que mandar correos explicando a filosofia do noso blog. Pero logo xenerosamente como El era....pelillos a la mar. Nunca o esquenceremos.
Para Lisi moito cariño e que seguimos en contacto... |
|
|
|
|
| Subida abundante |
|
Os do Faiado somos como os políticos: temos os barrios e lugares totalmente abandonados. Por iso hoxe tócalle un pouquiño a todas.
A verdade e que ainda que pareza que sempre decimos o mesmo non é así. Estamos rematando o documental que estamos a facer sobre Vilagarcía (é un decir por que ainda queda bastante por facer, pero o gordo xa está).
Para os do Faiado é un honor que nos tocara o premio de ser os primeiros en facer algo (audiovisual) por un pobo que lle queremos por un pobo... que é o noso, pero que ademais ten historia, pero e que ademais tivo mala sorte, moi mala sorte con quen a gobernou.
As 45 fotografías que foron subidas este fin de semana corresponden as seguintes Galerías:
A Laxe (2)
Bamio (2)
Cornazo (8)
O Carril (4)
Rubiáns (7)
Sobradelo (15)
Trabanca - A Torre (2)
Trabanca Sardiñeira (6)
Vilaxoán (5)
Esperemos que disfruten con esta nova subida fotográfica. Nos trataremos de descansar un chisco xa que mañán, domingo, temos que volver as gravacións. |
|
|
|
|
| ERA A CASA DE TÓDOLOS VILAGARCIÁNS |
|
Produce tenrura a foto, temos razón cando as paisaxes da infancia quedan pegados nas retinas e nos corazóns, alguén, con menos sensibilidade, virá e roubaránoos para sempre.
Iso pasou ca casa dos Buhigas... e con tantas cousas mais.
Anunciamos a subida de nove fotos na Galería de A Vilagarcia de Onte.
Disfrutade e que o pasedes ben. |
|
|
|
|
| Subida segunda de Xaneiro |
|
E do ano novo.
Hoxe temos sete novas fotos na galeria A Praia Compostela, dúas en Creo en Dios Padre... e catro en Gaudeamus Igitur, fan o numero de trece que non esta mal para saborear e facer comentarios.
Lembrade que hai moita foto triste, sen palabras que a acompañen.
Pasadeo ben e disfrutade. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
