Hoxe, 14 de decembro, fai cuarenta e nove anos que Gelina Bouzas e Manolo Porto tiñan o seu terceiro fillo, non parecía que a cousa fose moi importante....¡Ja¡ ¡O era¡ Aquela cousa rara que naceu, naceu....ESPECIAL, naceulles... ARTISTA!!.
Naceu JUAN CARLOS PORTO. Neste dia queremos facerlle chegar a nosa felicitación, a nosa admiración pero sobre todo o noso cariño.
O momento de comenzar a segunda parte da gala era para a emoción. Coa música, composta por Juan Carlos Porto e interpretada por el e amigos, vaia a servirnos para lembrar a moitos dos compañeiros daqueles anos que foron quedando polos camiño.
Posiblemente non estén todos os que eran pero no sentimento noso estaban os que poidemos atopar. Sería bo que se engadisen os nomes dos que notedes que faltan para continuar a homenaxe.
Os Strikkers, que realizaron a introdución a gala, volven, na primeira parte da gala, a realizar unha interpretación a partires de temas dos anos que nos ocupan.
A voz de Jorge Allegue, co seu inglispoken guachinei, encandilou a audiencia.
Antes de rematar a primeira parte do espectáculo aparecían en escena Los Ibéricos, o grupo que arrasou alá polos sesenta e que estivera presente no programa daquela recén estreada TVE, salto a la fama.
Logo dun primeiro tema introductorio chamaban a un dos seus cantantes históricos: Manolo del Río, o elvis vilagarcían por excelencia.
No tengo edad,no tengo edad,
para amarte
y no está bien que salgamos
solos los dos.
No sé que más, no sé que más
puedo decirte,
tú sabes ya
muchas más cosas que yo.
Deja que viva,
este amor tan romántico
deja que llegue el día soñado
más ahora no.
No tengo edad, no tengo edad,
para amarte
y no está bien que salgamos
solos los dos.
Tal vez querrás,
tal vez querrás esperarte
que sea mayor
y pueda darte mi amor.
Deja que viva,
este amor tan romántico
deja que llegue el día soñado
más ahora no.
No tengo edad,no tengo edad,
para amarte
y no está bien
que salgamos
solos los dos.
Tal vez querrás,
tal vez querrás esperarte
que sea mayor
y pueda darte mi amor.
Esta letra e este tema recórdanme a foto de Alicia Valladares no banquete da súa voda, cantando este tema o seu marido.
Aquí, Marita Gómez, que no seu día cantou algún tema co grupo, interpreta o tema que popularizou Gigliola Cinquetti.
Agora podedes seguir disfrutando desta ponte (en Galicia e España) sen ter problemas cos controladores aereos. Tranquilamente na casa, quentiños, vendo esta pantalla que, como a de telecinco, é amiga.
Manolo Pérez foi un dos solistas que inauguraban a gala de "...coa axuda dos meus amigos".
E con el unha das súas interpretacións máis emblemáticas: el jinete.
Por la lejana montaña
va cabalgando un jinete
vaga solito en el mundo
y va deseando la muerte
Lleva en su pecho una herida
va con su alma destrozada
quisiera perder la vida
y reunirse con su amada
Soa na voz de Manolo dunha forma especial.
Xunto a el e acompañandoo coa guitarra, José Luis Sanz, integrante dos Ibéricos e de Los Relámpagos (do Ritmo) que tamén vamos a poder contemplalos neste espacio que abrimos para celebrar este aniversario.
Continuamos coa Gala de "...coa axuda dos meus amigos". El viu de Brasil co fin de recordarnos aqueles tempos da radio en Vilagarcía de Arousa. Chegou co cincoenta por cento do guitarmonium: a armónica. Con ese simple instrumento, José Manuel Casalderrey encandilou os presentes no Auditorio de Vilagarcía.
Agora podedes contemplalo na interpretación do seu segundo tema: O sitio de Zaragoza.
Para celebrar de que xa fai un ano daquel festival que organizamos no auditorio de Vilagarcía e que baixo o nome de "...coa axuda dos meus amigos" reunimos a xente e grupos que nos alegraban o oido e a vida alá polos anos sesenta (xa fai cincoenta anos diso, estamos collendo solera) vamos a subir, durante uns días, algunhas das actuacións que tiveron lugar naquel espacio.
Algúns non poidéchedes asistir, uns por que xa non collía mais xente no espacio a petar, outros por que estábades moi lonxe, por iso é o momento de que vos acerquemos nos eses momentos.
Do DVD que se realizou naquel momento coa idea de regalalo a xente (fíxose unha negociación cun diario local para que o regalase pero a cousa non poido seguir adiante, polo que si hai entre os presentes un sponsor que queira facer un bonito regalo de navidad nos pómoslle nas súas mans o traballo completo consistente en dous DVD's ben bonitos), como isto non foi posible xa que so se poido facer unha edición para os artistas e colaboradores, vamos a deixar no blog algúns dos momentos desa gala que fora presentada polo noso amigo Vicente de Souza.
E comenzamos por onde se debe, polo principio. Nos, debido a que o festival ía a ser longo e emotivo, queríamos comenzar a hora xusta, pero non contábamos cun inconvinte: a choiva. A xente ía chegando a chaparróns, por iso fixemos por esperar un pouco por aquelas que tardarían en aparcalo coche nun día de tanto tránsito.
E tras as palabras de Vicente no que, contra todo pronóstico, permitía a xente a facer fotos, gravar en vídeo, aplaudir, cantar, palmear e bailar, daba o paso a introdución da gala e o facían os Strikkers acompañadas de X+( interpretando o tema que daba título xenérico o festival: ...coa axuda dos meus amigos.
