lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Alberto Cores |
|
.jpg&color=FFFFFF)
A dereita, conductor dos autobuses de Pereira, pai entre outros de Manolo Cores mais coñecido por Chocolate
|
|
5 Comentario(s) |
|
1 |
Yo recuerdo al padre de Chocolate (Alberto) más como revisor que como conductor de los autobuses de Pereira, y es que a los jóvenes ni les sonará, seguramente, pero antes y hasta los años setenta del siglo XX, más o menos, en los autobuses urbanos, además del conductor iba esa otra persona, el revisor, que, además de ser quien cobraba los billetes, tenía otras funciones, como controlar la acomodación de los pasajeros, las paradas, etc. Cómo anécdota personal, cuando el menda era muy pequeño, había un revisor que se llamaba Cándido, si no recuerdo mal, y que cuando el autobús tenía que arrancar siempre le decía al conductor "vámonos", en cuyo momento el conductor metía primera con aquellas palancas de cambios que tenían antes los autobuses, muy largas. Debido a eso yo le llamaba a la palanca de cambios el "vámonos". Ya digo, era un muy tierno infante. |
|
|
Comentario por Máximo Patiño Ríos (22-05-2023 17:16) |
|
|
2 |
Mi abuelo Alberto, mi abuela Joaquina, mi tio Quin y mi hermana Mariquina. Seguramente esta foto fue tomada en la boda de mi tio Quin, el hijo pequeño de mis abuelos |
|
|
Comentario por Rosa Maria Cores Burr (22-05-2023 17:17) |
|
|
3 |
Rosa Maria Cores Burr El niño que está al lado de Mariquina, que apenas se ve, ¿pudiera ser vuestro hermano Toño? |
|
|
Comentario por Máximo Patiño Ríos (22-05-2023 17:18) |
|
|
4 |
Máximo Patiño Ríos no no lo creo. Mi hermana dice que quizas mi primo Moncho. Pero no estamos seguras |
|
|
Comentario por Rosa Maria Cores Burr (22-05-2023 17:19) |
|
|
5 |
Rosa Maria Cores Burr yo vivi hasta los 5 años enfrente de su casa en Villajuan, amigo de Tono, y recuerdo o alboio donde hacían el vino, el almacen, antes de ser restaurante!. |
|
|
Comentario por Manuel Perez (24-05-2023 17:39) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|